مارها کوچ کنید از وطنم
زهرپاشی نکنید در بدنم
خشمِ من دشنه شده پیشِ خودم
دشنه پنهان شده لای چپنم
تنِ خود را به سلامت ببرید!
ورنه این‌جا و نشانی سخنم
پوری از “مولوی” خویشتنم
بویی از “بلخ” دهد پیرهنم
بگذارید زمین سبز شود
سبزه‌ها نوده زند در چمنم
گُلِ خوش‌بختیِ ما سر بزند
دست‌دوزی بشود در یخنم
فکرِ زنجیر نباشد هرگز
گپِ آزاده بگوید دهنم
ترسی از مرگ ندارم آخر
به خدا مثلِ خودم ناشکنم
خونِ من سرخ‌تر از پیش بخوان
وطنم، ای وطنم ای وطنم!
جاویدفرهاد