داکتر ناکامـورا، فرزند صدیق و قهــرمان تعمیر
مقابل بیشمار اولاد ناخلف و قهرمانان تخریب
به مصداقِ سرودهٔ:
“لښـکرو ته، جـرگـو تـه، او جنـډو تـه حـاجت نشته
په شمار سړی په کار دی خو د کار سړی په کار دی”
سیاهی لشکر نیاید به کار * یکی مرد جنگی بِه از صدهزار”
ناکامورا سمبول انسانیت و قهرمان عمران و آبادی
تیتسو ناکامورا که در افغانستان به نام “کاکا مراد” شهرت داشت یک طبیب جاپانی، و رئیس گروپ صحی صلح جاپان برای مهاجرین افغان و تبعهٔ افتخاری افغانستان بود. وی به تاریخ ۴ دسمبر ۲۰۱۹ بدست دشمنان بشریت به قتل رسید
جاپانی طبیب، ډاکټر تیتسو ناکامورا چی په افغانستان کی په “کاکا مراد” مشهور وه د ۱۹۴۶ کال سپتمر ۱۵ په جاپان کی نړی ته سترگی پرانیستی. ځوان ناکامورا د یوی جاپانی روغتیایی مرستندوی مؤسسی سره په پیښور کی خدمت پیل کړ. وروسته یی څو روغتیایی کلینیکونه په ننگرهار کی د خلکو د خدمت لپاره پرانستل. هغه فقر او سؤتغذی د ناروغیو اصلی جړلی گڼلی نو ځکه یی د سیمی د خلکو په مرسته د کانال، بندونو او فارمونو جوړول په ننگرهار کی پیل، او وچی او خاره ځمکی یی په شنو باغونو بدلی کړی. دری لسیزو څخه زیات ژوند یی د افغانستان د خلکو په چوپړ کی تیرکړ. افغانستان ددی خدمتونو په پار هغه خپل بچی وباله او هغه ته یی افتخاری افغان هویت او تابعیت ورکړ او دی لومړنی جاپانی الاصله افغان شو.
خو د افغانستان او انسانیت دښمنانو د ډاکټر ناکامورا دا ټولنیز او عمرانی کړنی د خلکو د لا ویښیدو لامل او ځان ته لوی خطر وگاڼه، او دا ستر انسان یی د ۲۰۱۹ کال د ډسمبر په څلورمه نیټه په ډیره بیرحمانه توگه له پنځو نورو افغانانو سره په جلال آباد کی وواژه.
اروا دی ښاده او یاد دی تلپاتی وی.
تیتسو ناکامورا به تاریخ ۱۵ سپتمبر ۱۹۴۶ در جزیرهٔ فوکووکای جاپان دیده به جهان گشود. وی در سال ۱۹۷۳ از فاکولتهٔ طب پوهنتون جزیرهٔ کیوشوی جاپان فارغ گردید.
ناکامورا برای بار اول در سال ۱۹۸۴م کارش را با یک مؤسسهٔ صحی جاپانی (پیشور – کی) در یک شفاخانه در پیشاور در بخش تداوی مریضان جزام آغاز کرد و در ضمن مهاجرین افغان را که از اثر جنگ افغان – شوروی به پشاور پناه برده بودند، نیز کمک می کرد.
وی در سال ۱۹۹۱م سه کلینک صحی را در ننگرهار غرض عرضه خدمات صحی برای مردم محل افتتاح نمود.
در همین زمان ناکامورا متوجه شد که سؤتغذی علت اساسی و ریشهٔ پرابلم های صحی مردم منطقه است.
وی باری گفته بود: ”دوا نمی تواند گرسنگی یا تشنگی را درمان کند. بنابراین من تصمیم گرفتم که از ساحهٔ کوچک طبی فراتر رفته و برای اینکه مردم بتوانند آب و غذا کافی داشته باشند کار کنم. این یک تغییر بزرگ بود”.
از آن زمان به بعد، وی دامنه کار خود را در زمینه زراعت و آبیاری گسترش داد و توجه اش روی تهیهٔ آب آشامیدنی، حفر چاه ها و ساختن بندها و کانال ها در شرق افغانستان متمرکز شد. وی با بسیج مردم منطقه به حفر چاه ها و کانال های بزرگ پرداخت و دشت های خشک و سوزان را به فارم ها و مزارع سرسبز تبدیل کرد.
در سال ۲۰۰۰م، منطقه را خشکسالی زد که باعث شیوع و تکثیر امراضی شد که ناشی از سؤتغذی و کمبود آب بود.
ناکامورا در مورد این وضعیت گفت که: “یک کانال آبیاری ما از ۱۰۰ داکتر بیشتر مفید و مؤثر خواهد بود”.
وی همچنان اظهار داشت که: “یک شفاخانه مریضان را یک به یک تداوی میکند اما ساختن کانال و فارم به تمام قریه کمک میکند”.
از سال ۲۰۰۳م، ناکامورا به کمک و همکاری مردم منطقه، ساخت کانال آبیاری به نام “کانال مروارید” را در منطقه خیوه (کوز کنر) ولایت ننگرهار، آغاز کرد.
این کانال که ۲۵،۵ کیلومتر طول دارد، از دریای کنر آب میگیرد و دشت خشک و لامزوع گمبیری را به منطقهٔ سرسبز و حاصل خیز تبدیل کرد.
ناکامورا برای ساخت این پروژه، از مفکورهٔ کانال آبیاری که بیش از ۲۰۰ سال قبل و بدون کمک تجهیزات امروزی در زادگاهش فوکووکای جاپان ساخته شده بود، الهام گرفته بود.
اختطاف و قتل همکار جاپانی اش، انجنیر کزویا ایتو در سال ۲۰۰۸، نتوانست در عزم این انسان آهنین خلل وارد نماید. ساخت پارک، مزارع، حفر چاه ها و کشیدن کانال ها توسط وی و تیم کاری اش در ننگرهار با همکاری و حمایت مردم، یادگار هایی ماندگاری اند که تاریخ آنرا بخاطر خواهد داشت.
داکتر ناکامورا که بیشتر از ۳۰ سال زندگی اش را وقف خدمت مردم افغانستان کرده بود، در قلب مردم جا داشت. وی به زبان پشتو روان صحبت می کرد و بین مردم به نام “کاکا مراد” شهرت داشت.
مردم منطقه، ناكامورا را عامل اصلی تبدیل مناطق وسیعی از دشت ها و بیابان های خشک و بی حاصل به زمین های حاصلخیز میدانند.
ناکامورا بیشترین وقت خود را وقف ساختن پروژه های کانال از دریای کنر در شرق افغانستان نمود و به دلیل تبدیل صحرای خشک و سوزان گمبیری، در جلال آباد، به جنگل های سرسبز و مزارع زراعتی گندم، اعتبار یافت. وی همچنان دو شفاخانه و دو مسجد را نیز احداث کرد.
ناكامورا هشت كانال اضافی را احداث یا ترمیم كرد و با آبیاری ۱۶۰۰۰ هكتار زمین در دشت گمبیری جلال آباد زمینهٔ معیشت ۶۰۰ هزار نفر را فراهم ساخت. وی همچنین یازده بند بر روی دریای کنر احداث کرد.
داکتر ناکامورا اظهار داشت: “سلاح و تانک ها مشكلات را حل نمی كنند. احیای زراعت زیربنای احیای مجدد افغانستان است.”
داکتر ناکامورا عمر خود را وقف تغییر زندگی افغانها، کار در زمینه مدیریت آب، اعمار بندها و بهبود زراعت عنعنوی کرد.
ناکامورا سه چهارم یک سال را در افغانستان و یک چهارم سال را با خانواده اش در جاپان سپری میکرد. حتی هنگام اقامتش در جاپان نیز در بارهٔ افغانستان صحبت میکرد ولی نه از کارها و خدماتی که خودش انجام داده بود.
به تاریخ ۷ اکتوبر ۲۰۱۹ – غرض ارج گزای و تقدیر از خدمات سترگ وی، محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان، داکتر ناکامورا در ارگ ملاقات و به نمایندگی مردم افغانستان، تابعیت افتخاری افغانستان را به وی اعطا کرد. و به این ترتیب داکتر ناکامورا اولین افغان جاپانی تبار گردید.
ناکامورا تلاش کرد تا با کار و ابتکار در بخش مدیریت آبها، و مفکوره تعمیر بندها و بهبود زراعت عنعنوی و آوردن تغییرات و تحولات مدرن، قوه ابتکار مردم منطقه را تحریک و آنرا از قوه به فعل آورد.
ولی دشمنان رفاه و آبادی افغانستان بیش از این نتوانستند کار های بنیادی و ابتکارات روشنگرانهٔ داکتر ناکامورا را که باعث تحرک و بیداری مردم شده بود، تحمل نمایند.
دشمن مکار به روز چهارشنبه، ۴ دسمبر ۲۰۱۹ داکتر ناکامورا را، که بخش بزرگ زندگی اش را وقف خدمت به مردم افغانستان نموده بود، در سن ۷۳ سالگی با پنج همکار افغان اش، در شهر جلال آباد – افغانستان، به واسطهٔ دژخیمان ددمنش به قتل رسانید.
تعدادی از آگاهان قتل داکتر ناکامورا را کار استخبارات منطقه میدانند.
در مراسم تشیع جنازهٔ داکتر ناکامورا در میدان هوایی بین المللی کابل، خانم و دخترش نیز حضور داشتند.
مراسم با ادای احترام توسط گارد خاص انجام شد و در حالیکه تابوتش با بیرق ملی افغانستان پوشانیده شده بود، محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان در مشایعت و حمل تابوت تا طیاره و تسلیت خانوادهٔ داکتر ناکامورا حضور داشت.
اکیکو ناکامورا دختر داکتر تیتسو ناکامورا تعهد کرد که راه پدر را ادامه خواهد داد.
در نهایت همه می میریم، ولی یکی اولاد نااهل میشود و در ممالک بیگانه تعلیم تخریب وطن خود را می بیند که بالای هموطنانش از کوه داخل شهر آتش، یا از خارج شهر راکت ببارد و یا در کلهٔ انسان میخ بکوبد؛ و دیگری از جاپان میآید و فرزند خدمتگزار افغان و افغانستان میشود.
آن یکی قهرمان تخریب و کشتار میشود و این دیگری قهرمان آبادی و عمران.
چه بدبخت اند آنانی که می سوزند و چه خوشبخت اند آنانی که می سازند.
گرچه ناکامورا دیگر در این جهان نیست ولی همکاران و دخترش مصمم اند که آرمان های انسانی وی را جامهٔ عمل پوشانده و پروژه های ناتکمیل اش را تکمیل نمایند.
“داکتر ناکامورا را میتوان به عنوان (آخرین سامورای)، آن صلح طلب جاپانی دانست که روحش هنوز در نبض ملت جاپان زنده است”.
ناصر اوریا * ۳ دسمبر ۲۰۲۰ – تکزاس
دیدن ترجمه