تا قله ای آرزویی تسخیر شود
نسلی زمبارزان ما پیر شود
گر ما نرسیدیم به قله ای سبز
نسلی دیگری رسد ولی میر شود
“دستگیر پنجشیری”
آری دوستان عزیز وگرامی!
سوگمندانه که آرزوی تسخیر قله آرزو، برآورده نشد و نماد مبارزه راستین، دوستی، صداقت و خدمتگزاری از نسل مبارزان پیشین میهن و مردم ما به پیری رسید و در فرجام به جاودانگی پیوست. با آنکه او به آن قله سبز که آرزویش را داشت نرسید، اما امید او و همه ما زنده است که نسل دیگری به بلندای پیروزی خواهد رسید و آرزوی نسل جوان ما، دیگر فقط یک آرزو باقی نخواهد ماند.
روان دستگیر پنجشیری از مبارزان عدالت خواه و صدیق میهن ما شاد و یادش برای همیشه جاوید و گرامی باد.
اکادمیسین دستگیر پنجشیری فرزند ملک داد از افسران اسبق اردوی افغانستان، در سال ۱۳۱٢ خورشیدی برابر با ۱۹۳۳ ترسایی در روستای قابضان، شهرستان رخه استان پنجشیر چشم به جهان گشوده و دوره ابتدایی مکتب را در زادگاهش تکمیل کرده و غرض ادامه آموزش راهی کابل شده است. پنجشیری دوره ثانوی را در دارالمعلمین کابل بین سالهای ۱۳٢۷– ۱۳۳۴ خورشیدی بپایان رسانیده و سپس شامل دانشکده زبان و ادبیات دانشگاه کابل گردید. او دانشگاه را بین سالهای ۱۳۳۴– ۱۳۳۷بپایان رسانیده شامل وظیفه در ریاست مستقل مطبوعات شد. اکادمیسین پنجشیری در جریان وظیفه، کورس ژورنالیستی را تکمیل و در بین سالهای ۱۳۴۱– ۱۳۴۲مکتب ضابطان احتیاط را گذشتاند.
نخستین وظیفه پنجشیری در ریاست مستقل مطبوعات، عضویت هیأت تحریر روزنامه انیس بوده و پس از آن سمت های دستیاری کتابخانه ریاست مستقل مطبوعات، مدیریت روابط بین المللی، مدیر یت تدقیق نشرات رادیو افغانستان و آمریت نسخ خطی وزارت اطلاعات و فرهنگ را عهده دار بوده است. زنده یاد پنجشیری در سال ۱۳۵۷ خورشیدی به حیث وزیر تعلیم و تربیه و پسانتر در سمت وزیر فواید عامه افغانستان کار کرده است که در زمان حضور شان در مقام وزارت آموزش و پرورش بنا بر روحیه خدمتگزاری ایکه به مردم بویژه مامورین و آموزگاران کم درآمد داشت با استفاده از کمترین امکانات مجتمع پنجصد فامیلی را در دامنه کوه های خیر خانه اساس گذاشت و به بحره برداری رساند.
اکادمیسین پنجشیری، عضو اکادمی علوم افغانستان بود و آخرین وظیفه رسمی او ریاست اتحادیه نویسندگان افغانستان بود.
مجموعه های شعری:
– بهار جاویدان
– پیک دوستی
– آینده جهانیم
– ناله نیلاب
– فروغ هستی
کتابها:
– ظهور و زوال حزب دیموکراتیک خلق افغانستان جلد نخست
– ظهور و زوال حزب دیموکراتیک خلق افغانستان جلد دوم
اکادمیسین پنجشیری در جریان زندگی و مبارزات آزادی خواهانه اش فراز و نشیب های فراوانی را تجربه کرده و در زمان حکمروایی های محمد ظاهر، محمد داود و داکتر نجیب الله چندین بار به زندان رفته و حدود هشت سال را در سلولهای زندان قلعه کرنیل دهمزنگ، پلچرخی و توقیف های استانهای کاپیسا و کابل و نظارت خانه شورای وزیران با مشقت و کوته قفلیهای درد آور سپری کرده است.
اکادمیسین پنجشیری در پیشاپیش یورش طالبان به افغانستان در سال ۱۳۷۵ خورشیدی، کابل را به مقصد پشاور ترک گفته، از آنجا راهی ترکمنستان و پس از آن به کشور آمریکا پناهنده شده است.
با درد و دریغ خبر رسید که اکادمیسین دستگیر پنجشیری امروز دوشنبه پنجم جدی ۱۴۰۱ خورشیدی برابر با ۲۶/ دسامبر/ ۲۰۲۲ میلادی در ایالت واشنگتن امریکا به عمر ۸۹ سالگی چشم از جهان فرو بست و بدرود حیات گفت.
یک نمونه دیگری از کلام این مبارز نستوه و عدالت خواه میهندوست را اینجا می نگارم تا درین لحظات سرنوشت ساز و تاریکی های استخوان سوز، جرقه بر ذهن و روان جوانان آزادی خواه ایجاد نموده و راه رسیدن به قله های شامخ آزادی و عدالت را هموارتر و هرچه کوتاه تر سازد:
در شهر و دیار ما نه شور است، نه جوش
در کام جوان ما نه شهد است، نه نوش
تاچند به این شیوه دهی عمر به باد؟
فرزند وطن! بخیز و مردانه خروش
بدین وسیله مراتب عمیق تسلیت و همدردی خود را به پیشگاه خانواده معزز دستگیر پنجشیری، دوستان و علاقه مندان آن مرحوم بزرگوار ابراز داشته، از خدای بزرگ به مرحوم دستگیر پنجشیری آمرزش و به همه بسته گان شان سلامت و شکیبایی تمنا می نمایم.
روان زنده یاد اکادمیسن دستگیر پنجشیری شان شاد و یادش برای همیشه جاوید باد.
“ع ق یعقوب زاده”