بازرژیم آلوده بافساد و زن ستیزکابل ، زیرنام اسلام ، گلی را ازطریق وزارت اطلاعات و فرهنگ به آب داده است و آن اینکه زنان درجریان اموررسمی درپرده پوشیده باشند. درزمان سیاه طالبان شعری بهمین مناسبت سروده بودم که نشرمکررآن ، سفله گی های امروزی را هم جوابگو می باشد :
بــنـده گــان ســـرکـشـت راای خـــــدا !!
ایــن چــه بیباکی و ایـن چه خودسریست
ایــن چــه آقــائی وفـــرمــانـــداری است
این چـــه بـــی دردی واین چه داوریست
این چــه نا فـــرمانی ، ازفـــرمان توست
این چه خود خواهی واین چه سروریست
ایــن چــــه بــیـداد است بـر جنس لطیف
ایـن چـــه زورآزمــائــی و زورآوریست
نـــازک انــــدامــی بــــه زیـــر این فشار
این چه پیش آهنگی ، این چه رهـبریست
بــــر ظـــریـــفـی ایــنـهمـه قهر و عتاب
نــی بـــه شــرع مــا ، نه رسم کافریست
مــــانــدن زن ، در قـــفـس آخـــرچــــرا
تـــاکــی ایـــن بــلــبل بـه زندان زریست
سـلـب آزادی زن کــــردن ، زچــیـســت
در حــصـاردیـــو ، تــاکـی این پــریست
بــاورم نـــایـــد کـــه درحــکـــم خـــدای
زن ز اســـتـحــقـاق انســانــی بــــریست
زن گـــل رنــگـــیـن بـــاغ زنــد گـیسـت
قــدرایــن نـعــمـت نــدانی کـهــتـریسـت
زن یـگـــانـــه پـیـشــتـاز جـامــعه است
نـــی بـــرای نـــوکـــری و چــاکریست
زن بـــه وقــت رنـج سـنگ خاره ایست
زن به وقت ناز ، نازک چـــون پریست
درحصارخـــانــه مــانــدن بهـر چه ؟؟؟
چـــنــد زیــرپـــرده ، نـامش چادریست
حـــرمــت زن را نـــدانسـتـن خطاست
حـــرف نشــنـیـدن ازو عــیـن کـریست
مـــرد مــی گـوئی ؟ ، چسان مردانگی
ماده می خوانی ورا ، این چه نـریست
جنس زن کـهـتـر نه ، بلکه مهتر است
مـــرد را نــی مــهتری ، نی بهتریست
ازجــلال وعــظـمـتش غـــا فـل مـباش
زن بـــزرگ است ومـقامش مادریست
دیـــو مـــردی کــــو نـــدانــد قـدر زن
بـــد تــراز کـفـر « جهود خیبریست»
پــنـجــه دادن بـــا چــنین جنس لطیف
کـــافـــری بــاشــد ، به والله کافریست
م.نسیم «اسیر»
اپریل 1995م
بن المان