بوسه جوانی نوشته نذیر ظفر ورجینیا –امریکا 13/06/10

 nazir zafar_esalat

خوشا وقتی که یار جان بوسه میداد

بـــــــــرایم از دل و جان بوسه میداد

جوانی بود و هـــم سر مایه ء حسن

بدون ناز و پرســـــــــان بوسه میداد

به صد ترس و دو صد شوق و محبت

به دهلــــــــیز و به دا لان بوسه میداد

سفر چون میــــنمودم اشک میر یخت

برایم چشـــــــــــم گر یان بو سه میداد

چو بر میگشـــــتم از شادی نمی خفت

به تمـــــــــکین و خرامان بوسه میداد

بــــــروز عــــید و در ایــــــــام نوروز

چو گل بشـــــــگفته خندان بوسه میداد

چــــــــــناق بازی که رسم عا شقی بود

به وقــــــــت باخت ؛ تاوان بوسه میداد

لبــــــــم ترکـــــیده در سر مای پــــیری

چه خوش گر در زمســتان بوسه میداد