چرا آمریکا و متحدانش برای حمله به سوریه تردید دارند؟….:مرجان از هالند

http://persian.euronews.com/2013/08/29/razor-wire-risks-of-possible-western-military-action-in-syria/
با وجود تحرک شدید دیپلماتیک در روزهای اخیر و همینطور استقرار و آماده باش ناوها و هواپیماهای جنگی آمریکا، فرانسه و بریتانیا، در مرزهای سوریه، حمله قریب الوقوع به این کشور کماکان در هاله ای از ابهام قرار دارد. اگر کاربرد سلاح های شیمایی از سوی دولت سوریه، آنگونه که مقام های آمریکایی و بریتانیایی می گویند قطعی است، پس دلیل تعلل آنها برای مداخله نظامی در سوریه چیست؟   


عراق؛ حمله ای متکی بر دلایل واهی با نتیجه ای فاجعه بار
هرج و مرج ناشی از مداخله نظامی آمریکا و متحدانش در عراق ده سال است که ادامه دارد. خشونت ها، پس از سرنگونی دولت صدام حسین در عراق دست کم جان 125 هزار نفر را گرفته است. بهانه آن تهاجم، وجود زرادخانه سلاح کشتار جمعی در عراق بود؛ ادعایی که بعدها دروغ بودن آن ثابت شد. آیا آمریکا و متحدانش در غرب در پی تکرار سناریویی مشابه در سوریه هستند؟ توجیه مقام های آمریکایی در زمان حمله به عراق و هم اکنون که آمریکا برای تهاجم نظامی به سوریه آماده می شود، بسیار شبیه هم به نظر می رسد. مقایسه میان سخنان کالین پاول و جان کری، این تشابه را به خوبی روشن می کند؛ 
کالین پاول در سال 2003 با ارائه «شواهدی» درباره عراق گفت: «آنچه خواهید دید مجموعه ای از واقعیت ها و الگوهای نگران کننده رفتاری است. صدام حسین و رژیم وی می کوشند تا تلاش هایشان برای تولید هرچه بیشتر سلاح های کشتار جمعی را پنهان کنند.» 
جان کری در سال 2013 در باره سوریه می گوید: « آنچه هفته پیش در سوریه دیدیم باید وجدان جهان را جریحه دار کرده باشد. این کار با هر معیاری نابخشودنی است. با وجود همه توجیهات و ابهام هایی که توسط برخی ساخته و ارائه شده است، این رخداد غیرقابل انکار است.»
کالین پاول در سال 2003 درباره عراق: «صدام حسین و رژیم بعث به جای همکاری کامل با بازرسان، تمام تلاش خود را می کنند تا مطمئن شوند که کارشناسان هیچ چیزی پیدا نمی کنند.»
جان کری در سال 2013 در باره سوریه: « رژیم سوریه با بازرسان سازمان ملل همکاری نمی کند و به جای آن می کوشد تا به هر ترتیب تلاش های مهمی را که برای تاباندن نوری بر واقعیت در نیمه شب سیاه دمشق صورت می گیرد، منحرف کند.»
افکار عمومی جنگ دیگری نمی خواهد
افکار عمومی در آمریکا هنوز خاطرات تلخ جنگ های دوره جرج بوش را فراموش نکرده اند. شهروندان بریتانیایی هم مخالفت خود را بادرگیر شدن در جنگی دیگر، نشان داده اند. ترس از دروغ و در پی آن گیر افتادن در باتلاقی دیگر، رویارویی با جنگی دیگر را برای شهروندان بریتانیایی غیرقابل هضم کرده است. شاید احتیاط دولت محافظه کار دیوید کامرون از همین جا ناشی می شود. 
حضور پررنگ القاعده
به نگرانی درباره حاکمیت ناآرامی و خشونت در منطقه، باید شرایط بسیار پیچیده سوریه را که به «انباری از باروت» می ماند، افزود. اگر دو سال پیش شورش ها «مردمی» بود و حتی شورشیان اسلحه به دست از مردم عادی بودند، امروز این غیرنظامیان مسلح و حتی «ارتش آزاد سوریه» تقریبا هیچ منطقه ای از کشور را کنترل نمی کنند. «جبهه النصره»، «القاعده» و «حکومت اسلامی در عراق و شام»، جهادگرایان افراطی ای هستند که در مناطق خارج از کنترل دولت مرکزی دست بالا را دارند. آنها برای حکمرانی بر این مناطق و گسترش قدرت خود به فراتر از مرزهای سوریه مصمم هستند. 
تهدید امنیت اسرائیل
از دیگر سو، متحدان رژیم سوریه و به ویژه ایران و حزب الله پیشاپیش هشدار داده اند. اگر آمریکا و متحدانش به سوریه حمله کنند، اسرائیل بهای آن را خواهد پرداخت. چه واقعیت داشته باشد و چه نه، اسرائیل در این مناقشه موضعی تقریبا بی طرفانه اتخاذ کرده است. با این حال شهروندان این کشور آشفته اند و خود را برای مواجهه با خطری جدی آماده می کنند