خدا گر پرده بردارد ُ زروی کار آدمها
چه شاده ها خورد برهم ُ چه بازی ها شود رسوا
یکی خندد زآبادی ُ یکی گرید زبر بادی
یکی از جان کند شادی ُ یکی از دل کند غوغا
چه کاذب هاشود صادقُ چه صادق ها شود کاذب
چه عابد ها شود فاسق ُ چه فاسق ها شود ملا
چه زشتی ها شودرنگین ُ چه تلخی ها شود شیرین
چه بالاها رود پایانُ چه سفلی ها شود علیا
عجیب صبری خدا دارد ُ که پرده برنمی دارد
وگرنه برزمین افتد ُ زجیب محتسب مینا
*****
فانی میگوید
شبی در کنج تنهایی ُ میان گریه خوابم برد
به بزم قدسیان رفتم ُ ولی در عـــالــــم رویـــا
درخشـــان محفلی دیدم ُ چو بزم اخـــتران روشن
محمد (ص) همچو خورشیدی ُ نشســتــه اندران بالا
روان انــــبیا با او ُ علــــی شیــــر خـــــدا با او
تمام اولــــیــا بــا اوُ همــــه پــاک و همــــه والا
همـه فرمـان بــر ُ جـانــان ُ شهــیــد خنــجــر جـانـان
هــمـه خــاک در جــانـان ُ هـمــه ســرشــار اســـتــغــنـا
ز خــود رفــتــم در آن محــفــل ُ تــپــیـدم چـون تــن بـسمـل
کــشــیـدم نــالــه یــی از دل ُ زدم فــریـاد و وا ویــلا
کــه ای فــخــر رسَــل احـــمد (ص) ُ برون شــد رنــج ما از حــد
دلــم دیـگر به تـنـگ آمـــد ُ ز بـــازی هــای ایــن دنـــیــا
زنــد غــم بـر دلــم نــشــتـر ُ نــه آرم صــبــر تــا مـحشــر
بــگــو با عــادل دارو ُ بــگــو بــا خــالـــق یــکـــتــــا
چــسـان بـیــنــم که نــمرودی ُ بــسـوزانـــد خـــــلالــــی را
چــسـان بـیـنـم که فرعونی بــپـوشــانــد یــد بــیـضــا
چـســان بــیــنـم کــه نــامــردیُ چــراغ انــجــمــن باشــد
چــســان بـیـــنــم جــوانمردی ُ بــیــمــرد بــیـکـــس و تـنـهــا
چــسـان بـیــنــم بــد انـــدایـــشـی ُ کــنـد تقــلیــد درویــشـان
چــسـان بــیــنــم کــه ابــلــیــسی ُ بـپــوشــد خــرقــه تــقــوا
چـسـان بــیـنــم کـه شهــبازی ُ بدام عــنــکــوبـت افتـــد
چـســان بــیــنـم کــه خــفــاشــی کــنــد ُ خــورشــیــد را اغـــوا
چــسـان بــیـنـم کـه نـاپــاکی ُ فــریـبـد پـاکــبـازان را
چـســان بــیـنــم کــه انـــســانــی ُ بــخـــوانــد خـــوک را مـــولا
غــریــب و خــانـــه ویــرانـــم ُ فــدایــت ایــن تــن وجــانــم
مــبــادا نــقــد ایــمــانم ُ رود ازکـــف دریـــن ســـودا
چـــه شــد تــاثــیــر قـــرانــی ُ چـــه شــد رســم مســلــمانــی
کـــجـــا شــد ســوره یـــاســیــن ُ کـــجـــا شـــد آیـه طحــــا ؟
***************
فـــانــــی مــیـگـــویـــد
بــه شــکوه چـون لــبم وا شــد ُ حــکــیـم غــزنــه پـیــدا شــد
بــگـــفـتــا بــســته کــن دیــگــر ُ دهــان از شــکوه بــیــجـــا
« عــروس حــضـرت قــرآن ُ نــقــاب آنـــگــه بر انــدازد»
« کـــه دارالـــمـلـک ایــمــان را ُ مــجــــرد بــیــنـد از غــوغــا »
بــه ایــن آلــوده دامـــانــی ُ به ایــن آشـــفــته ســامــانــی
مــزن لاف مــســلمــانــیُ مـــکــن بـیهــوده ایـــن دعـــوا
مـسـ-لمــان مـال مــسـلــم را بــکـام شــعــلـــه نــســپــارد
مــســلــمان خــون مــســلــم راُ نـریــزد در شـــب یـــلــدا
بــرو خــود را مــســلمــان کــن ُ پــس آنــگـه فـکــر قــرآن کــن
ســفــر در کـشـــور جـــان کــن ُ کــه بـیـــنــی جـــلــوه ء مـــعــنــا
******
فــانــی مـــیــگـــویــد
*************
ســنــائی رفــت و پــنــهـان شــدُ مــرا رویــا پــریشـان شــد
خـیـال از اوج پـایـان ُ فــرو افـتـادم از بــالا
نه محــفــل بــود ونــی یــاران ُ نـه غـمـخــوار گــنـهــکاران
ز ابــر دیــده ام بــاران ُ فــرو بــاریــد بــی پـــروا
اتــاقــم نــیـمـه روشــن بــود ُ کـتــابــی چــنـد با مــن بــود
گــشــودم گــنــج حــافــظ را ُ کــه یـابـم گـــوهـــری یــکــتــا
یـقــنـم شــد کــه حــالــم را لــسـان الــغــیــب مــیـدانــــــد
کــه در تــفـسیــر احــوالــم ُ بــگــفــــت آن دانـــا
« الایــاایهـــاالســـاقــی ُ درکاســاو نــاوالـــهـــا»
« کــه عــشــق آســان نمود اول ولــی افــتــاد مـشـکلــها»
«شــب تــاریــک و بــیـم مــوج و گردابــی چــنـیــن هــایــل »
« کــجــا دانــد حــال مــا ُ ســبــکســـاران سـاحــلــهـا
بـگــفـتـم حــافــظــا اکــنـون کــمی از حــال مـ-یــهـ-ن گــوی
کــه مــا درگــوشــهء غــربت ازو دوریــم مـنــزلــهــا
بـگـفــتـا: خـامـه خــون گــریـد گــر آن احــوال بـنــویــســد
به طــوفــان مــانـده کشــتــی هـا ُ به آتش رفــتــه حــاصــلــهــا
زتــیـغ نا مــسلــمانان ُ ز ســنــگ نـاجــوانــمــردان
فــتـاده هــر طــرف ســر هـا ُ شــکــسـتـه هــرطرف دلـــهـا
بـگــفــتـم : چـــون کــنــد مردم ؟ بــگــفــتا خــود نمــیــدانــی ؟
جـــرس فــریــاد مــیــدارد کـــه بربــندیــد مــحــمــلــــــها
کلیفورنیا جولای ۱۹۹۲