هربی هنـــــر فتاده هوا خوای رهبری
آشفتــــه و فریفتـــه به سودای سروری
عاری زدانش و ادب و زینــــــت وقار
خواهــــد مقام افضل و والا ی داوری
کی باشدش گـــــوهر ذاتی برایــن مقام
زانـــرو کنـــد ادا و نمـا های خســروی
خواهـان قدرت است زهرراه وهردری
نی درد ملـت است نـــوا هـــای دلبری
از قعـــر فقر به اوج تمول رسیده است
غاصب کجا و منصــــب والای عبقری
هرکس زروی غدر شــــود طالب مقام
اندر سرشت اوست نمـــــای ستمگری
بر سر هوای قدرت و بر دل نوای زر
زانـــــرو فتاده واله و شیــدای رهبری
بر حیله و دغاست بری ساز این زمان
جمعی اسیر فتنـه و غــوغای سامری