خانم حمیرا ثاقب زن جوانی است که بزور استعداد و شجاعت شخصی خویش، جایگاهی را در جامعۀ مدنی کابل احراز کرده است. اگر عده ای از قلم بدستان و روشنفکران، بالاثر زور قومی، گروهی و تکیه بر منابع قدرت و ثروت برای خود شأن و نشانی کمایی کرده اند، حمیرا از سلالۀ نویسندگانی است که از برکت حنجره و نوک انگشتان خویش به عزت و منزلت رسیده است. خانم حمیرا مدیر مسوول مجلۀ نگاه زن است این نویسندۀ دلیر یکی از شخصیت های ویژه ای است که نه تنها در میان فعالین زنان افغانستان بل در برخی از نهادهای بین المللی نیز به چهرۀ شناخته شده تبدیل گشته است. حمیرا ثاقب از طرف موسسۀ یوتن ریدر در لست ۲۵ متفکر سال ۲۰۱۱ گنجانیده شد. سرزمین آدمخور ما در تاریخ معاصر خود، از سی و سه سال به این طرف، ظرفیت پاسداری از متفکرین و عدالتخواهان خود را از دست داده است و این بی انصافی زمانی صد چندان و سهمگین می گردد که پای روشنفکران زن در میان باشد.
حمیرا ثاقب روز دوشنبه هشتم اپریل ۲۰۱۲ زمانی که از تالار یک گردهمآیی واقع در کارته پروان بیرون می شود، در مسیر پیاده رو مورد اختطاف افراد ناشناس قرار می گیرد. خوشبختانه که با ظاهر شدن رینجر پولیس و هجوم مردم این نویسندۀ دلیر، از اختطاف نجات میابد. این اولین باری نبوده که حمیرا مورد اختطاف قرار گرفته است، از چند سال به این سو، خاصتن از زمانی که حمیرا ثاقب با حنجرۀ بیباک و قلم آتشناک خویش بدفاع از حقوق زنان افغانستان برخاسته است، نه از دو جهت که از شش جهت مورد تهدید، تعقیب و حملات قرار داشته است. اختطاف هشتم اپریل شاید جدی ترین و خونین ترین حادثه ی بوده که خانم حمیرا از آن جان بسلامت برده است.کشور ما به گریزگاه داد و آتشفشان بیداد تبدیل گشته است. آدمهایی که قلمها و حنجره های شانرا برای روزهای آفتابی و بیدرد سر، پس انداز کرده اند، مومیایی شدگانی هستند که تاریخ های مذکر و بدنام را با لب های بسته و گوشهای کر، بشیوۀ کاتبان ضبط احوالات، برای نسل های فردا انتقال می دهند.