وطن چو نام تــو بٌـردم بلب ٬ زبانم ســوخــت
بریزم اشــک کـز آتـش تمام جانم ســوخــت
سـزد که شمع بــروید زخــاک تــربــت مـن
چــرا کــه آتــش عــشــق وطــن روانم ســوخــت
زنــاآمیــدی دل نــیــست تاب نــاله٬ از آن
کــشــیــدم آهـی و انــدر گلــو فــغــانـم ســوخــت
به بــزم ســوخــتـن ای شــمــع ٬ نــیــســتـی تــنـهـا
بـیــبــن مــرا کــه فــراق وطــن چــســانــم ســوخــت
تو هــمــتـی کــن وای چــشـم پـاس « شــیـون » دار
که نــالــه هــای ســحـرگاهــی آشــیــانــم ســوخــت