علی رغم تهدیدات “دونلد ترمپ” در نابودی کوریای شمالی، این کشور یک انچ هم از موقف خود عقب نشینی نمی کند. کوریای شمالی همچنان به آزمایش راکت های خود ادامه میدهد و چندی قبل هم خلاف توقع جهان، بم هایدروژنی خود را امتحان کرد. این اولین رهبر یکی از کشور های جهان است که بدون هراس از تهدیدات امریکا، می تازد و به پیش میرود. کمترین تردیدی نیست که کوریای شمالی، توانائی رزمی را با یک قدرت عظیم دنیائی ندارد، لاکن این کشور می خواهد به جهان ثابت سازد که یک کشور کوچک می تواند یک قدرت بزرگ را به مبارزه بطلبد. “اون” ثابت ساخت که با تهدید نمیتوان او را از صحنه کنار سازد. راه مذاکرات صلح آمیز می تواند منطقی و سازننده باشد. “کیم جون اون” آنقدر احمق نیست که مطبوعات غرب او را جلوه میدهد.
رهبر جوان کوریای شمالی بار ها ثابت ساخته است که نمی توان او را با تهدیدات بی مفهوم از صحنه بدر کرد. “اون” توسط افراد خبیر و با تجربه در حیات نظامی و سیاسی، رهنمائی میشود. طوریکه مطبوعات غرب نادرست گزارش میدهد که کوریای شمالی خطر امنیتی برای امریکا و متحدینش است، هرگز واقعیت ندارد. کوریای شمالی می خواهد از خود دفاع نماید. بلائی را که غرب بر سر عراق، لیبیا و سوریه آورد، برای کوریای شمالی آموختاند که پالیسی دفاعی خود را طبق منافع خود عیار سازد. هرگونه سهل انگاری، برای کوریا شمالی تباه کننده خواهد بود. بایست خاطر نشان ساخت که “اون” و سایر رهبران کوریای شمالی آنقدر احمق هم نیستند که تمام دست آورد های کشورش را با استفاده از روش های غیر عقلائی به یکبارگی از دست بدهند و کشور شان را به سوی تباهی بکشانند. “اون” همچنان می داند که کوریای جنوبی پاشنۀ آشیل امریکاست که باعث میشود امریکا از هر گونه تاخت و تاز علیه کوریای شمالی خوداری ورزد. امریکا به این تصور است که تعزیرات شدید اقتصادی خصوصاً منع صدور تیل و گاز از جانب سایر کشور ها، کوریای شمالی را از پا خواهند انداخت، در حالیکه این برداشت هم غلط از آب برآمده است. محاسبۀ امریکا چنین است که با قطع تیل و گاز ، مردم کوریای شمالی قیام خواهند کرد و نظام “کیم جون اون” را سرنگون خواهند ساخت. کوریا شمالی تولیدات تیل و گاز ندارد و متکی به روسیه و چین است. امریکا می خواهد که چین و روسیه را در تحمیل تعزیرات اقتصادی بر کوریای شمالی همراه سازد، لاکن توقع امریکا غیر واقعی به نظر میرسد. چین هرگز حاضر نخواهد شد که سقوط کوریای شمالی را تماشا کند و امریکا را در آن قسمت دنیا پیروز ببیند.
درین تردیدی نیست که هرگونه تعزیرات اقتصادی بالاخص قطع تیل و گاز، نظام کوریای شمالی را زیر فشار قرار خواهد داد، اما امریکا نباید انتظار داشته باشد که نظام “اون” به یک بارگی سقوط نماید. با یک نگاه سطحی، کوریای شمالی با قطع انرژی آسیپ پذیر خواهد شد و زمینه را برای بلوای مردم و سرانجام سقوط نظام آماده خواهد ساخت.لاکن این محاسبه آنقدر ساده هم نخواهد بود که با تعزیرات شدید اقتصادی، امریکا به آروزی خود برسد. نظام کوریای شمالی از آزمون ها تاریخ موفقانه بدر شده است و بار دیگر هم قادر خواهد شد که فشار های فعلی را پشت سر بگذارد. کوریای شمالی توانسته است که منابع انرژی خود را گسترش دهد و از تکای صد در صد به تیل و گاز بکاهد. بنابران سه ستراتیژی را در در حالت اجراء قرار داده است: اول اینکه نیروگاه آبی خود را تقویت کرده است. دوم اینکه، استخراج ذغال سنگ را وسعت بخشیده است. سوم اینکه، به نبود تیل خود را عادت داده است. با این تغییرات، امید امریکا در سقوط نظام “اون” از داخل به یأس تبدیل گردیده است.
سخنان غیر مسؤلانۀ”دونالد ترمپ” در ملل متحد به ارتباط کوریای شمالی، بیشتر شخص او را در انظار عامۀ جهان کوچک جلوه داد و تأثیری در موقف کوریای شمالی پدید نیاورد. “ترمپ” گفت که “امریکا می تواند کوریای شمالی را نابود کند.” در مقابل کوریای شمالی جواب داد که سخنان “ترمپ” “هجویات لایعنی است و ارزشی ندارد.” کوریای شمالی بار دیگر ثابت ساخت که کسی نمیتواند این کشور را با تهدید از صحنه بدر نماید و برای مقابله با هرگونه تهدید آماده خواهد بود. کشوری که از بحران کوریا بشتر صدمه می بیند، کوریای جنوبی خواهد بود. سیول مرکز کوریای جنوبی که در 30 مایلی سرحد دو کوریا واقع است و 11 میلیون نفوس دارد، در یک برخورد نظامی یین امریکا و کوریای شمالی، هدف اولی راکت و توپخانۀ کوریای شمالی خواهد شد و تلفات عظیمی را متحمل خواهد گردید. تصور شده می تواند که اگر جنگ اتمی شود، چند میلیون نفوس سیول نابود خواهد شد. با درک این نقطۀ ضعف امریکا و کوریای جنوبی، “اون” به پیش می تازد و به آسانی تسلیم خواهشات و تهدیدات امریکا نمی گردد.
کوریای شمالی، شرق میانه نیست که امریکا بتواند به سهولت آن را منهدم سازد. منافع ستراتِژیک چین و روسیه در حفظ کوریای شمالی در آن قسمت دنیا نهفته است. امریکا میداند که نابودی این کشور برای چین تحمل ناپذیر است. امریکا همچنان درک کرده است که در صورت برخورد نظامی، کوریای جنوبی صدمات جبران ناپذیری را پذیرا خواهد شد. پس برای دور شدن ازین بن بست، مذاکره بهترین بدیل خواهد بود به شرط اینکه امریکا از غرور ابلهانۀ خود بکاهد و واقعیت کوریای شمالی را درک نماید.