ای کاش که در روی جهان جنگ نمیبود
در کارگه شیشه گـــران سنگ نمیبود
دنیا همه راحتـــکده می‌گشت بشـــر را
گر فتنه و خودخواهی و نیرنگ نمیبود
بر مـــردمِ آواره زمیــــــن تنگ نمی‌شد
گر دیـــدۀ خــود بینِ فلک تنگ نمیبود
روشنگـــرِ دل‌های پُـــر امید نمی‌گشت
گر نالــۀ شامم سحـــر آهنـگ نمیبود
گر کــوه غمِ عشـــق به دوشــم نفتادی
هنــــگامِ جــوانی کمـــرم چنگ نمیبود
امــروز به سرمنــزلِ مقصود زدی گام
دیـــروز اگــــــر اشترِ ما لنگ نمیبود