رفت بردار هر آنکه لـــب نـــانی دزدیــــد
شد عزیز دو جهان آنکه جهـــانی دزدیــــد
تا به کــــی صبر کنی خالق یکتــای جهان
که زانصـــاف تهی گشته ضمیـــر انسان
سالهـا شــد که درین غمکــده درمیـهن من
خیل گرگـان به خروش آمده چـون اهریمن
نه دگـر طفل امان دارد ونی مــرد و نه زن
رســـم و آئیـــن عــدالت شده بــر دار زدن
ایزدا رحم بکن رحم که این ملت ســـوخت
میهن و خانه و کاشانه ازین آفت ســـوخت
عــــدۀ خلــــق بگفتــــند و هزاران کشتند
عـــدۀ نیـــز بنــام تو فـــــراوان کشـــتند
نام تو برلب و هر روزُ شب انسـان کشتند
بر در کــفر دویــدند و مسلمــان کشــتند
ملتی غرق به خون است و اجیــران شـادند
که به حکم دگران تکیه به مسند دادنــــــــد
کشتــه در راه تــوشد آنـکه ترا نیک شناخت
سوخت در آتش و با دشمـن دیــن تو نساخت
گرچه فرزند و سروجان همه در راه تو باخت
شد بری عاقبت آنکس که به آئیـن تــو تــاخت
ای خدایا سببی ســاز که ملت شــــده خوار
ظالمان غــره و بــس بی گنهـان بر سـر دار
نه دریــن بادیه آبیـست نه بانـگ جـرسی
نه دگر گوش کسی بشنــود آواز کـــــسی
قدر انســان شده افسوس برابر به خــسی
بفرست باز خدایا تو یــکی داد رســــــی
تا امـــــارت نکند آنکه جهانی دزدید
نشود کشته اگـــر گُرسنه نانی دزدید
بنــما عدل خدائیــت که تو سلـــطانی
رو به درگاه تو آریــم که تو رحمانی
حامد نوید
ویرجینیا ، دسمبر ۲۰۱۹