هر زور در باره زنان افغانستان مطالب عجیب شنیده میشود.
درصحفه بی بی سی راپور جالب توجه ام را جلب کرد که زنان برای افشای اعمال نا مطلوب ، دور از اخلاق اجتماعی مردان بالاآخره به سرکها برآمدند وبا شعار « این خیابان مال من هم است» فریاد شان را ازاذیت وآزار مردان بلند کردند.
مرد وزن دوبال یک کبوتر است که درفضای کشور مساویانه در پروااز باشند تا تعادل را نگهداری نمایند. اما روزتا روز تعادل درکشورما برهم میخورد، زنان مورد تجاوز قرارمیگیرند، قتل میشوند …زیرهر اسم ورسمی که ممکن است، ازحضور شان در اجتماع جلوگیری میگردد. هرگاه برادران هموطن اندکی تعمق نمایند که زندگی بدون فرشته های دوست داشتنی جهنمی بیش نیست…ویا خودرا بجای خواهران شان قرار دهند و لذت آزار را بدانند، شاید درک نمایند که چه رسوایی را برپا کرده اند… اگر یک روز زن ” مادر” خواهر ویا همسر تان درخانه نباشد لذت زندگی وجود ندارد. بگذارید با حضور خواهران تان جامعه مرد سالاری را وداع نمایم . خواهران تان در جامعه از خود غروز شخصیت و وقار دارند… آیا میخواهید که وقار خوهران تان رااز بین ببرید ؟ ….
راه حل این پرابلمها را باید در خانواده جستجو کرد هرگاه والدین فرزندان شان را درست تربیت نمایند… حقوق همدیگر را درک خواهند کرد زیرا حقوق همشهری وجیبه همه ما میباشد . در واقعیت امر، انزوا کردن زنان وعدم حضور شان در اجتماع این پرابلم ها را بیشتر خواهد ساخت… درتمام ممالک مرد وزن ممد وتکمیل همدیگر اند، باید مساویانه درهرعرصه زندگی اجتماعی حضور داشته باشند. اما این افتزاح از وحشت نمایندگی مینماید…زیرا این نوع برخورد برای هیچ مرد لذت آور نیست جز اینکه خود را تحقیر نموده باشد… کسانیکه در پی چنین حرکات اند درحقیقت از واقعیتها در هراس اند که تحمل زنان را از نظرشایستگی های شان ندارند. هموطن ! اگر مادری بنود، وجود تو ممکن نبود خواهران تان ، مادران فردای جامعه اند