تاریخ تیاتر اثر: فرانک ام وتنگ ، ترجمه شاد روان عبدالحق واله

تاریخ تیاتر
کسانیکه علاقمند تاریخ تیاتر میباشد ، این بخش را دنبال نمایند:

تهیه کنند ه : ماریا دارو

نمایشنامه کلاسیک: اینکه اولین نمایشنامه چه وقت نگاشته شده، هنوز معلوم نیست لیکن آغاز تیاتر رااز 400 سال قبل از میلاد درمصر سراغ میتواند کرد وشاید قدامت آن از این هم بیشترباشد. مسلم این است که تیاتر بمعنی واقعی آن در قرن پنجم قبل از میلاد در یونان بمیان آمده ودر سال 535 ق م بود که شخصی بنام تسپس بحیث ممثل، اولین مسابقه را در یک نمایشنامه تراژیک ربود وبنام اولین اکتوردنیا مسمٌی گردید. بادر نظر گرفتن کوچکی شهرآتن خیلی مهم است که درظرف یک قرن یعنی از 400تا 500 ق م نمایشنامه های زیاد روی صحنه برآمد وبزرگترین نمایشنامه نویسان یونان باستان عرص اندام نمودند که مهمترین انها آشیل ، سوفلوکل، یوروپیدا ، ارستوفان بودند.
یکی از علل رونق تیاتر در یونان باستان این بود که یونانی ها برای خود مذهبی را اختیار کرده بودند که مطابق آن ارباب انواع خودرا بنظر یک دوست شخصی و نزدیک میدیدند واین ظرز تلقی باعث میشد آنچه دردل داشتند برزبان هم بیآورند والبته مطهر احساسات شان را همین تیاتر تشکیل میداد. همچنین سیاست در انکشاف تیاتر دست داشته و یونانی های قدیم مخصوصاٌ اهالی آتن دموکرات بودند واین باعث میشد شهر که شهریان آن دارای حس کنجکاوی و استقلال طبع باشند. دریک جامعه دموکراتیک مردم دارای جوش وخوروش میباشند در مسابقات مراتان یونانی ها باشد ایدوصعوبات میجنگیدند وفایق میشدند. یک دوره از یونان قدیم را «عصر طلایی » یادمیشدمملو از افتخارات عسکری، موفقیتهای هنری وسرگرمی های ذهنی میباشد. که باعث زیاد آن همین جوش وخورش وهیجان وعشق بحیات بوده است.
تیاتردر نظریونانی های قدیم برای یک یکنفررومانتیک نبود بلکه هنربرای عدهء ممتاز بشمار میرفت ومظهر احساسات وعواطف بشری دانسته میشد.
تیاتر درحقیقت تجربه ی بود که بربعضی ازمهمترین مسایل اساسی زندگی، با جرئت و راستکاری ومردانگی حمله میکرد وتمام اعضای جامعه دراین تجربه اشتراک میورزیدند. یکی از ارباب انواع بنام «دیونیزوس» کهخدای بارآورده محسوب میشد درتشکیل وبوجود آوردن تیاترنقش مهمی داشته است. این رب النوع چهره بشاش ، جسم کوچک ورنگ سرخ داشت. درموهایش انگور میآویختند ووقتیکه کسی به چهره اش خیره میگردید از آن سرور حیات تراویش میکرد.
اکثر اٌ از نمایشنامه ها در فیستوال ها بهاری شهر دیونیزیا به افتخار رب النوع مذکور روی صحنه گذاشته میشد. دراین شهر درام های فیستوال مشق وتمرین میشد، مراسم شانداری برپا میگردید ومردم با مشعل های فروزان درخیابان ها رسم گذشت اجرا میکردند.
هرکسیکه در آتن بود یک سال تمام با اشتیاق فرشی آتن اورا میشناخت ومحترم میداشت. در نتیجه وقتیکه نمایشنامه مینگاشت خودرا با موضوعات کوچک و بی اهمیت مشغول نمیساخت وهدفش ساعت تیری مردم نبود وی میخواست افکار و تجاربی را که درحیات اندوخته بود با دیگران درمیان بگذارد وبنابران نمایشنامه های او دارای عمق وقوت میباشد. درآثاراو قهرمانان، شاهان، ارباب انواع را ملاحظه میکنید که به بحران های عظیمی گرفتاراند چون آشیل پدر وموسس تیاتر درجامعه خود بود، عقیده اش بوطن وارباب انواع نهایت محترم و امیدش برای آینده بشر بیپایان بود. ازجمله 90 نمایشنامه آشیل نتنها (7) آن باقی مانده که مهمترین آنها راجع به شهر« ترای» نوشته شده، داستان این نمایشنامه اینطور شروع میشود.
ادامه دارد

امکان ثبت دیدگاه وجود ندارد.