امسال هر قدر هوا سرد تر میشود اما جنگ ها گرم تر میشود. با ادامه این وضعیت دور از امکان نیست که اوضاع در افغانستان از کنترول خارج شود. تروریست ها تروریست اند، خائن اند، مزدور بیگانه و وطن فروش اند، اما زمامداران نیز نمیتوانند از مسئولیت مبرا باشند. تعدادی انگشت شماری در دستگاه حکومت نیز مظهر فساد و خیانت اند. دولت با سیاست های غلط و نا عاقبت اندیشانه خود کشور را در گودال های بدبختی ها فرو برده است.
دیگر چاره ی نیست همه با هم علیه جنایتکاران و تروریستان آدم کش باید منحیث مسلمان و انسان آماده قیام ملی شویم، با عالم از درد و اندوه لحظات که این جملات را می نویسم هنوز جنگ در دانشگاه کابل در مهد علم و فرهنگ ادامه دارد چقدر درد آور است پروردگارا تو خود بهتر میدانی تحمل این همه بدبختی ها تا چه وقت برای چه و چرا ؟
به عقیده من دشمنی با دانشگاه و دانشجو اوج جهالت و حماقت را نشان میدهد، هرکس در پشت چنین حمله های وحشیانه ی دست دارد و یا این کار را توجیه میکند از آن رذیل تر، دیو صفت تر و خبیث تر کسی بوده نمیتواند.
تنها دانشگاه است که میتواند ذهنیت ها را از تاریک اندیشی، مطلق اندیشی و حذف گرایی نجات بخشیده و به سمت روشنایی، انسانیت، ترقی و انعطاف پذیری سوق دهد. دانشگاه مانع رشد افراطیت است، دانشگاه مانع هراس پروری و هراس افگنی است، دانشگاه فکر مزدوری و تخریب را کاهش داده است. حکومت و نهادهای امنیتی در قسمت تامین امنیت نهادهای تعلیمی و تحصیلی باید بیشترین توجه را بخرچ دهند. با ایجاد یک دانشگاه میتوان زندانی را از بین برد، با رشد چند دانشجو میتوان صف گروه های تروریستی را از هم پاشید. حمله بر دانشگاه کابل و به گروه گان گرفتن تعدادی از محصلین آن به هر هدفی که باشد محکوم و مذموم است.