ماریا دارو
_______________
خدا دلم تنگ است، اشکهایم نا امیدانه گونه هایم را سشتشو میکند
میخو اهم چو کودکان بگریم ، چون بهاران ژاله از چشمه سار بینایی خویش جاری سازم ….
سرم را روی زانویم گذاشتم ….سکوت هراس انگیز اطرافم را احاطه نمود…نمیدانستم چرا … فکر کردم، تمام خوشیهای عید را فراموش کرده ام ….در حالیکه چند روز به عید بزرگ قربان مانده… همه مردم روی سوی خانه خدا دارند ودر قربانگاه حضرت اسمعیل “ع” …قربانی مینمایند و در جای پای حضرت ابراهیم “,” بحضور خداوند یکتا شرفیاب میگردند. همه خورد وبزرگ ، غنی ودرویش آمد آمد عید را استقبال مینمایند ….مگر من چرا مایوسانه شانه هایم را زیر بار گناه سنگین احساس میکنم….یاد م آمد که به زیارت آرامگاه مادرم نرفته ام…از جایم بلند شدم وطرف آرامگاه مادرم حرکت کردم ….نزدیک قبرستان خانه متروک و غریبانه وجود داشت کودکی در دم درو ازه ایستاده بود. برایم سلام کرد …دست محبت برسرش کشیدم….معصومانه از من پرسید …کاکا جان …کاکاجان برای پسرت کالای نو خریدی ؟. خودم را به کوچه حسن چپ زدم دوباره سوال کرد کاکاجان پسرت هم سن وسال من است …. گفتم اگر هم سن وسال تو باشد چه تاثیر به حال تو دارد ….
گفت کاکا جان اگر هم سن من است روز عید لباس نو میپوشد؟ … کاکا جان میتوانی لباسهای کهنه اورا برایم بدهی ؟. یکبار درجایم میخ کوب شدم… دو قدم عقب رفتم ….دوباره دو قدم به پیش گذاشتم … پیش پای کودک زانو زدم ونامش را پرسیدم . گفت عمران ….عمران…بلی کاکا جان عمران.
عمران …عمران را تکرار کردم، درذهنم غوغا عجیبی پرپا شد …بعدازلحظه ی سکوت گفتم بلی عمران عزیز برایت لباسهای اورا … لباسهای پسرم را میآورم …اکنون باید به زیارت مادرم بروم…چشمانش چون کاسه صبر دل من که از دوری مادرم ز غم لبریز بود، لبریزغم شد وگفت …کاکا جان مادر شما مرده …مرده مرده …آهسته اهسته صدایش خفه شد وگفت مادرم….. گفتم مادرت ….مادرت را چه شده ؟
گفت ، مادر من هم مرده است جز یک خواهر کسی ندارم ..بلی او هم بزرگ نیست فقط سه سال از من بزرگ تر است….او خود دربی مادری ، مادر من ومسول نگهداری من است .
لحظات را که بر سرمرقد مادرم دعا میخواندم ، طنین صدای عمرا ن گوشهایم را اذیت میکرد ودلم از غم دونیم شد ….با آنکه هیچگاه در سر مرقد مادرم گریه نکرده بودم، مانند کودک حق حق گریه سردادم. بعداز دعا ودرود بر روح مادرم، برگشتم …. خانه عمران را نشانی کردم ….خانه عمران، خانه که از محبت مادر تهی شده بود و عمران وخواهرش تشنه مهر ومحبت مادر بودند تا بروی فرزندانش لبخند بزند .
در همین شب و روزها که مسلملنان درجایگاهی حضرت ابراهیم ” ع” درحضور خدا درخانه مقدس شرف یاب میشوند ….روح مادرم مرا به زیارت دل غمگین یک طفل معصوم هموطنم رساند. من به زیارت دل کودکی پاک رسیدم …عمران یکی از هزارتن کودکی است که مادرش را در بم انتهاری از دست داده ….و پدرش نیز قربانی جنگ شده بود. اما هزاران طفل یتیم دیگر نیز در سرزمین ویران و جنگ زده ی ما وجود دارد که به نوازش ودل جویی و مساعدت نیاتزمند اند…..
هموطن گرامی خانه دل را آباد کنید وحج اکبر نصیب شوید ، زیرا گفته اند :
دل بدست اور که حج اکبر است – از هزاران کعبه یک دل بهتر است.
و هم چنان حضرت مولانای بلخ چه خوش سروده است .
ای قوم به حج رفته کجایید کجایید – معشوق همین جاست بیایید بیایید
معشوق تو همسایه دیوار به دیوار – در بادیه سرگشته شما در چه هوایید
گرصورت بیصورت معشوق ببینید – هم خواجه وهم کعبه وهم خانه شمایید
ده بار از آن راه بدان خانه برفتید – یک بار از این خانه براین بام برآیید
آن خانه لطیفست نشان هاش بگفتید – از خواجه آن خانه نشانی بنمایید
یک دسته گل کو اگر آن باغ بدیدیت – یک گوهرجان کو اگر از بحر خدایید
با این همه آن رنج شما گنج شما باد – افسوس که برگنج شما پرده شمایید
بلی ای هموطن در بارگاه خداوند همه بندگانش یکسان، انسان با هم برابر وبرادر آفریده شده است چه خوب خواهید بود که بدین مناسب ” خدا پرستی” که همه بند گانش راه اورا میجوید ونام اورا برزبان میراند و در وصف خدا ورسول الله ثنا میخواند ، آهنگهای اردو که بنام رسول خدا و بندگان هندو ومسلمان و دوستی وبرادری سروده شده است گوش بدهیم و در این خجسته روزها که دیوالی هندو باوران وعید قربان مسلمانان با یک فاصله خیلی کوتاه تصادف کرده است، عید بزرگ قربان را برای تمام هموطنان ومسلمانان جهان ودیوالی را برای هندوان هموطن تمام هندوان جهان ازصمیم قلب تبریک وتهنیت عرض بیداریم.