عید آمد و ما خانه‌ی غم را نه تکاندیم
تخم سیه‌ی کینه هم از سینه نه راندیم
عید است ولی با شعف و شادی و مستی
ما سوی هدف رخش سعادت نه دواندیم
در عید نرفتیم وطن از سر شوقی
از بام یکی خیلی کبوتر نه پراندیم
امروز وطن خسته و هم تشنه و بیمار
ما قطره‌ی آبی به گلویش نه چکاندیم
در عید همان نایره جنگ بلند است
پیغام به جز آه به یاران نرساندیم
از علم جهانی به ترقی شده نایل
ما مرکب جهل از سر جویی نه جهاندیم
با حرمت
محمد اسحاق ثنا
ونکوور – کانادا
۱ می ۲۰۲۲
امکان ثبت دیدگاه وجود ندارد.