جای اسمم در کتــــاب زندگی انســـــــان نویس
هویتم را بی کس و بـــی میهن و نالان نویس
زادگاهم را کــــه جان بگرفتــــــــه اعضایم از آن
مهد جنگ و آتش و باروت و آتشــــدان نویس
شهری را کــه زنـــــدگی دارم اگـــــــــر نشناختی
کابل دوزخ نشـــــان و جنـــت ویـــــــــران نویس
قریه ام را دشت خشک و جاده ام را سنگلاخ
حوزهٔ بی سر پناهم را تــو گورســــــتان نویس
تا بــــــــداند مــــردم دنیـــــــــا ز عرف و نام من
چون نـــــــدارم هــــویت آوارهٔ دوران نــــــویس
هیچ میدانم که می پرسی به دل از شغل من
از سر شب تا سحر پیش خــــــدا گریان نویس
گر سوالت از تجارب یـــــا حصول دانش است
قاتل نفس و عذاب دارندهٔ وجـــــــــدان نویس
بخش آخر را که از سرگرمی ها خواهی نوشت
از برای پاره نـــانی خشک ســـــــــرگردان نویس
باغ ما را گلشن خونین دمن نامیــــــــــــده انـــد
گلبن این بـــــاغ را لخت دل مـــــامــــــان نویس
«واهبا» این قلب ما کز خوردن خون باز ایست
طفل آهو را بـــــه دام شیر نـــــــافرمـــان نویس
۰۴-۰۶-۲۰۲۲
صالحه واهب واصل
هالند