دوستی برایم تلفون کرد و گفت در سایت های انترنت چیز های تازه نوشته شده که شاید برایم قبول نکردنی نباشد …. وقتیکه از وظیفه بمنزل برگشتم «سایت ماریا دارو » را مشاهده کردم خبر تکان دهنده درباره سفر ابدیت ظاهر هویدا را خواندم و بی اختیار گریستم زیرا در طی چند ماه بود که مشتاق شینیدن صدایتش بودم هرباریکه برایش زنگ میزندم یا کسی گوشی را نمیگرفت و یا من فرصت رااز دست میدادم و برای فردا وپس فراد معطل میشدم….. این حسرت با خواندن خبر مرگش بدلم غوره شد و سخت گریستم.
خبر مرگ هر انسان خیلی وحشتناک است مخصوصاْ دوست ی چون ظاهر هویدا که درمنزل ما یک شخصیت بزرگ و یک دوست نهایت صمیمی بود او با پدرم (پران نات غنمیت) روابط هنری داشت مگر در خانه مااز صمیمی ترین فرد خانواده ما حساب میشد. زمانیکه مرحوم هویدا در مدیریت فیلمهای تلویزیون ایفای وظیفه میکردُند من برای گرفتن بعضی فیلمهای هندی جهت ترجمه میرفتم ُ با چنان احترام در مقابلم قد راست میکرد و صمیمانه مرا خواهر خطاب مینمود که من از حیا آب میشدم و خواهش میکردم که هویدا مهربان شما با این بزرگی مرا شرمنده نسازید و در مقابل خواهر کوچک تان به پا نخیزید. با نهایت احترام میگفت{ چرا نه یک بار به احترام شما که خانم هستید و یکبار هم ببه احترام پدرت باید به پا بر خیزم} زمانیکه از وطن آواره شدیم دیگر اورا دیده نتوانستیم ُ چند سال قبل به امریکا در شهر نیویارک برای کنسرت آمده بود از اعضای خانواده ما پرسان مرا کرده بود و با یادآوری از محبت های پدرم اولین آهنگ کنسرت را با آهنگ از پدرم (پران نات ) آغاز کرد. او انسان خیلی با وفا صمیمی و مهربان بودُ در باره دوستان و عزیزانش هیچگاه ُ در هر مقامیکه قرار میداشت ُ خطا نمیکردبا آنکه موقعیت اودر جمع هنرمندان خیلی مقام عالی بود وی کسی نبود که مردمش را فراموش کند و یارانش را با جاه وجلال هنری به یغما بسپارد. بزرگترین صفات هویدا صداقت ُ راستگوییُ و احترام عالی انسانی او بود… او با همان فهم که داشت مقام منزلت خیلی عالی نزد مردم وهنر دوستان داشتُ افسوس که جایش برای همیشه خالیست.
با حسرت که از نبودش دارم مراسم تسلیت خود را به خانم گرامی و فرزندان عزیزش و تمام فامیل هویدا و تمام هنرمندان و هنردوستان تقدیم میدارم. روحش شاد و خلد برین جایش باد