امــروزخــامـه رنگ گرفت ازبــیـان زن
بــنــوشـــتــه ازمــقـام بـلـنـد آســتـان زن
تمـجـیـد ایـن مـقـال بـه تکــــرار گفته ام
بــالا تــراست ازهــمه نـــام و نشان زن
عــنـقـای فکــرمـا بــه جلالش نمی رسد
ازبس بــلـند مــرتـبت افــتـاده شــان زن
زن مــادراست وشـیرهء جـان میدهد بما
ای قـدرنــا شنـاس !! بدان قـدر جان زن
پـــرقـدرت اسـت مـنزلت و شان مادری
غــافل مشــو زبـازوی پــراز تــوان زن
چون کعبهء مراد ، به دَورش طواف کن
داده خـــدا جـــلال و کــمالی به شان زن
بی رنگ و بـوست قافلهء عمر و زندگی
گـــر پیشـــتـاز ره نـــبــود کـــاروان زن
کس را بـجان خویش مجال وقوف نیست
گـــر رهـــبــرخــیال نــبـاشد عـــنـان زن
بـــر نـُــه فلک ، فرشته به تجلیل می برد
گـــر نــغــمــه ای بـلـند شود از زبان زن
چـــون آفــتاب ، نـــورسعادت دمیده است
بـــرتــیـره خــاک زنـــدگی از آسمان زن
آنان کـــه خـــود به مسند قدرت نشسته اند
عـــاجــز کــمـیـنه انـد به قُرب و قِران زن
گــــرروضـــهء بهشــت بــود جــایگاه کس
آدم نــمــی شــــود مــگــــر از آســتـان زن
امـــا هـــزار حــیـف کــه امــروز در وطن
کس نیست هـــمــنــوای زن و قدر دان زن
بـــا حـــربهء شـــریـعـتـش آزارمـی دهــند
مـــردانـــه مـی کــنـنـد ، عجب امتحان زن
تحصیل علم ، برهمه فرضست فرض عین
امـــروز تـــرک فـــرض کــنـد طالبان زن
درخـــانــهء ســـیـاه بــه قــیـد اسارت است
چـــون غــنـچـهء شکــفته ، گل بوستان زن
کس بـــاردرد بـــیــوه و بـیـچــاره کم نکرد
افـــزوده شـــد بــه رنــج و غم بیکران زن
تصویراین جفا به وطن ، مشکلست«اسیر»
قــــد خــمیــدهء زن و رنــگ خــــزان زن
م.نسیم«اسیر»
فبروری1998م
بن المان