سنگ کلان وارد درشت: احمد سعیدی

 عنوان این مطلب یک ضرب المثل محلی است که به کار های طفلانه بزرگان کار برد دارد ومن آنرا بخاطر عملکرد تبعیض آمیز وانتقام جویانه رئیس جمهور افغانستان من حیث شخص اول ومسئول کل کشور نسبت به ولایت غور انتخاب نموده ام، بی مهری ها وبی توجهی های حکومت ده ساله جناب حامد کرزی بیانگر این واقعیت است که ایشان  نسبت به مردم غور عقده مند بوده در پی انتقام گیری از ایشان مردم غور را مجازات میکند.
هر چند در عصر فعلی کلیمه رعیت کار برد ندارد ومردم همه أعم از رئیس ورعیت باید  شهروند یک کشور ودارای حقوق ومسئولیت های قانونمند با شند اما متأسفانه این آرزو  ویا واقعیت در افغانستان تا هنوز کاربرد ندارد.چون عملا مسئله رئیس وامیر وزیر والی قومندان ورعیت وزیر دست مطرح است وکسی بفریاد مردم مظلوم من حیث شهر وندمساوی الحقوق گوش فرا نمیدهد حاکمان مردم را به رعیای گوش بفرمان وبی وسیله تبدیل ساخته اند.

چرا حامد کرزی از مردم غور انتقام میگیرد؟: حامد کرزی ظاهرا نرمخو وقلبا خود خواه وسنگین دل است تجربه نشان داده که ایشان با کسانیکه بخواستش عمل نکردند ویا ساده تر به ساز ایشان نرقصیده با إعمال فشار ومحرومیت سخت تنبیه کرده است.حامد کرزی با مردمیکه علیه طالبان روحیه آشتی نا پذیری داشته باشند از دید دشمن مینگرد وبه هیچصورت مورد توجه شان قرار نخواهد گرفت.یکی از بر داشت های آقای حامد کرزی از ولایت غور طالب ستزی این مردم بوده که قلبًا ایشان را نا راحت ساخته  ومسئله دیگر عدم تمائل مردم غور به ادامه حاکمیت رئیس جمهور کرزی بوده یعنی این مردم با همان دید ابتدائی ایشان را زعیم شایسته برای افغانستان تشخیص نداده اند چون در دو نوبت انتخابات ریاست جمهوری  به رقبای سیاسی حامد کرزی بیشتر رأئی داده بودند بدون اینکه پیروزی جانب مقابل را انتظار داشته باشند واین مسئله باعث عصبا نیت جدی حامد کرزی شده است، جناب حامد کرزی میگوید اگر مردم ولایات دیگر به من رأئی نمیدهند از خود کاندید دارند که عمداتا از قوم خود شان است ویا رهبر حزبی شان ومردم غور به چه دلیل برایم رأئی نمیدهند  اینجاست که عقده ها میترکد ودر نقش محروم ساختن غور از همه امتیازات تبارز میکند.

انتقام در چه موارد:؟

 وعده های میان تهی وغیر عملی: دوستان وخوانندگان گرامی بیاد دارند که جناب حامد کرزی در اولین روز های ریاست جمهوری در نقش رئیس حکومت مؤقت با جمع کابینه پر طمطراقش به چغچران مرکز ولایت غور سفر کرد. ودرین سفر ضمن سپردن وعده ونوید های فراوان از شهامت وقهرمانی وفاداری مردم غور نیز یاد آوری نمود اما بعد ازینکه ازین سفر بر گشت دیگر بطرف دنبال نگاهی هم نکرد وهیچ یکی از وعده هایش را عملی نساخت. نه در مشارکت سیاسی نه در باز سازی ونه هم در بخش معارف وصحت  امنیت و غیره.

   درتمام حکومت حامد کرزی  یک رئیس عمومی از ولایت غور وجود ندارد. چه رسد به والی وزیر و معین

   در تمام  ولایت غور یک پروژه عمرانی وباز سازی که بتواند سبب رفاه وآسایش مردم گردد وجود ندارد.

   هشتاد فیصد مکاتب تعمیر ندارند این در حالیست که شعار داده میشود که دوسال دیگر هیچ شاگرد زیر خیمه نخواهد بود در حالیکه طی ده سال بیست فیصد مکاتب غور تعمیر ندارد وتا  دوسال دیگر کدام معجزه صورت میگیرد که مکاتب ولایت غور صاحب تعمیر شوند.

   در بورسهای تحصیلی کشور های خارجی مردم غور تنها حق دارند در ترکیه ویا هند تحصیل کنند آنهم بطور محدود.

ü  مراکز صحی حتی در ولسوالی ها مجهز نیست کجا باشد که در دهات ومناطق دور دست چنین امکانات وجود داشته باشد.

   با طرح مسئله صلح وآشتی وبرادر خواندن طالبان تروریست روحیه وانگیزه مبارزه را از مردم گرفته طوریکه فعلا در تمام مناطق غور افراد مسلح طالبان وجود دارد ترور میکنند وانفجار وانتحار ولی پالیسی  حکومت این است تا ایشان را برادر خطاب نموده اجازه ندهد نیرو های امنیتی علیه شان عمل کند.

   عملیات نظامی به منظور تشجیع طالبان صورت میگیرد مثلا اردو ملی ونیرو های امنیتی با یک مانور نمایشی به مناطق دولتیار رفتند وبا دست خالی بر گشتند که با عث تشویق بیشتر طالبان شده وحال آمر امنیت میگوید ما در پشته نور یا پشت لور وسومک حاکمیت نداریم آخر دیروز عملیات پیروز مند انجام دادید کجا شد آن پیروزی به همین تر تیب در پسابند.درسر تیده  شهرک وسط ولایت غور مرکز طالبان است ولی هیچ عملیات مؤثر علیه شان صورت نمیگرد.

  حامد کرزی تلاش کرده همیشه در غور والی های را مؤظف سازد که در بین مردم نفوذ نداشته  قدرت تشخیص طرفدار ومخالف را ندارد همه افراد مسلح را  یکسان می بیند برابر است کسی از دولت حمایت کند ویا از طالب میگوید هردو مسلح اند وخود ادارۀ محلی  کدام طرح وابتکار بخاطر تأمین امنیت در منطقه ندارد وزمام امور را در دهات بدست افراد مسلح سپرده وخودش در اطراف دفتر خویش سینه خز میکند مثل اینکه مردم دهات بیگانه اند.

  جناب حامد کرزی تلاش میورزد شخصی را از لات ذخیره خانه  های خود ویا معاونینش بیرون آورده با لای مردم ولایات که از ایشان دل خوش ندارد تحمیل کند وهمین حالا چندین آدم بی مایه که یا از وزارت برطرف شده اند یا از ولایت  در انتظار خانه های رئیس جمهور ومعاونینش خمیازه میکشند تا در ولایات مثل غور وبادغیس تحمیل شوند واینکه اینده چه میشود خداوند ج خودش میداند.

ما از رئیس جمهور میخواهیم تا از رعیت خود انتقام نگیرد همه ساله بودجه های انکشافی بین ولایات را  سالانه مقایسه کند وهم میزان مشارکت مردم در اداره حکومت را به حساب بگیرد که از غور چه تعداد در بست های حساس حکومتی کار میکنند وهم یک نگاهی به ولایت غور بیاندازد از زمین نه از هلی کوبتر که مردم در چه وضعیتی قرار دارند.از لحاظ مکتب سرک وشفاخانه وجاده ها که این ولایت به اندازۀ نصف ولسوالی رخی ولایات پنجشیر

آباد شده ویا خیر واگر نیست چرا نمی پرسد که این تبعیض وتفاوت بین ولایات از چه رهگذر است ؟ولایت غور از لحاظ امنیت در وضعیتی قرار دارد که مأمورین دولتی در مرکز چغچران تا دفتر خود احساس خطر میکنند. مسئولین محلی خودرا در برابر مأمورین ادارات مسئول می دانند سائر مردم را بخدا سپرده اند.دزدی چور وچپاول در راه ها جنگ های پیهم در مناطق خشونت علیه زنان وده ها مشکل دیگر وجود دارد اما کسی به داد مردم نمی رسد وای ازان روزیکه رئیس جمهور بجای خدمت از مردم انتقام بگیرد جوانان غور مردم با شرف سرزمین سلطان غیاث الدین و شهاب الدین شما میتوانید عاقلان و دلسوزانه با حرکت های مدنی و بدون خشونت صدای رسای خویش را بلند کنید و با مسولین بی کفایت و بی کاره بگوئید بروید بجای که از آنجا دی ساینت شده اید غور بخدمت گاران صدیق ضرورت دارد نه به عاملین شقاق و نفاق به امید روز که مسولین بزرگ افغانستان از روی لیاقت و اهلیت مستحق وظیفه دانسته شوند نه بنام های قومی تنظیمی بچه عمه و بچه خاله .