برای زنده نگهداشتن نام شخصیت ها در تاریخ کشور باید معیار های مشخص از طرف حکومت ومراجع قانونی پیشبینی شود تا بجای تشویق ودلگرمی مایه انزجار ودلسردی نگردد.هر چند در طول سه دهه موارد مختلف را شاهد بودم که شهر ها وجاده ها بنام افراد وشخصیت ها نامگذاری شده است اما این نامگذاری ها پیوسته سوال بر انگیز بوده که چرا وبه چه دلیل جاده شهر مؤسسه ونهاد دیگری که قبلا از خود دارای نام ونشانی بوده به نام اشخاص تغییر ی نام کرده است.گاهی این نامگذاری باعث جاودانگی خاطر ونام شخصیت ها میشود وگاهی هم نتائج معکوس از خود بجا میگذارد وما درین اواخر شاهد غوغای نامگذاری پوهنتون تعلیم وتربیه بنام شهید صلح استاد ربانی هستیم که بجای عزت باعث خفت نام ومقام شان شده که خواستم درین مورد نظری ارائه بدهم تا در آینده بتواند از بروز مشکلات این چنینی بکاهد.
هدف از نامگذاری پوهنتون تعلیم وتر بیه بنام شهید صلح چیست:؟ بسیاری به این عقیده اند که تیم حاکم در قصر ریاست جمهوری با فروختن اسم ورسم جاده ها وتأسیسات دولتی به أحزاب وگروه های مختلف در پی خریداری افراد مربوط به أحزاب پر نفوذ میباشد ونامگذاری این دانشگاه بنام استاد ربانی نیز متأثر از همین طرز فکر واندیشه است.جناب حامد کرزی با این ناز وخرام ریا کارانه چند هدف را نشانه گرفته است.
1.اثر گزاری بر بقایای جمعیت اسلامی وخورد کردن موقف احمد ضیاء مسعود که به نمایندگی از جمعیت جبهه ملی را تشکیل داده.یعنی حامد کرزی میخواهد فرزند استاد ربانی وبرخی از شخصیت های متنفذ پیرو استاد را تحت تأثیر وحتی منت دار خود داشته باشد.
2.ایجاد اختلاف بین اقوام وملیتها وقتی گروه با این نامگذاری مخالفت میکنند آنرا منسوب میسازند با تحریکات قومی خصوصا هزاره وپشتون گو اینکه این اقوام اند که از استاد ربانی دل خوشی ندارند ورنه از بحر رحمت حکومت چیزی کم نمیشود واین حس با عث میشود تا وارثین استاد ربانی خودرا در سایه وپناه حامد کرزی حفظ کنند تا از امتیاز داده شده به ایشان که در حقیقت درد سر بیش نیست حمایت کند.
3. بی حر متی ضمنی به استاد ربانی: تیم حاکم در قصر ریاست جمهوری با راه انداختن این درامه و آماده ساختن زمینه تظاهرات واحتجا جات طور ضمنی از موقف استاد ربانی میکاهد گو اینکه ایشان در بین قشر جوان این کشور وقشر تحصیل کرده محبوبیت ندارند با آنکه حکومت مقامش را گرامی میدارد وحاضر است امتیاز نام یک پوهنتون را به ایشان بدهد ولی محصلین این طبقه روشنفکر ویا جوانان مربوط به اقوام خاص ازین تصمیم حمایت نکرده بلکه دست به مخالفت وإعتراض میزنند.در حقیقت باز تاب اصلی قضیه همین است.
اضرار نامگذاری ها: بلی افغانستان کشوریست که بیشترین أحزاب رهبران وشهداء را دارد اگر حکومت تلاش کند بنام هر رهبر پوهنتون وجادۀ داشته باشد از توانش بیرون خواهد بود.اگر پوهنتون بنام استاد ربانی رهبر جمعیت اسلامی ورئیس شورای عالی صلح نامگذاری شود باید بنام همه رهبران یک یک پوهنتون نامگذاری شود چون آنها هم رهبر بودند وهم شهید شدند واگر حکومت این کار را نکند مردم ازین تبعیض وتفضیل انتباه بد گرفته دست به تظاهرات وحتی خشونت میزنند.شاید مردم پکتیا هم ادعا کنند که معاون شورای عالی صلح مولوی ارسلاح رحمانی از ما بوده شهید شده یک پوهنتون بنامش تخصیص داده شود به همین تر تیب اقوام وأحزاب مختلف که نام خدا کم هم نیستند.در شرائط که ما به وحدت ملی نیاز شدید داریم این اقدام حکومت به وحدت ملیوکنار آمدن صدمه بزرگ میزند.ونا گفته نباید گذاشت که این حکومت وهمه متخصصین وتکنوکرات هایش طی ده سال یگ گام عملی را بخاطر وحدت ملی بر نداشتند که به اندازۀ نیمی از بر نامه لیگ بر تر فوتبال افغانستان که از طریق تلویزون طلوع وشبکه مخابراتی روشن راه اندازی شده اثر داشته باشد.امید وارم ایشان اگر قصدا دست به تفرقه وبی إعتماد سازی نمی زنند ازدیگران بیاموزند.
راه بهتر چیست؟باید به جرأت عرض کنم که نامگذاری جاده هائیکه نام دارند بنام دیگران کاری شایسته نیست.اگر شخصیت ها موقف اجرائی دارند ویا داشتند باید خود شان یک پوهنتون جاده وشفاخانه ومکتب میساختند تا بنام شان نامگذاری میشد واگر نقش علمی داشتند ویا هنری وادبی باز عیب نداشت میشود در پیوند با هنر شان یک یاد گار بنام شان ساخته میشد مثلا دانشگاه ریاضی بنام ریاضی دادن و فلسفه الهیات بنام دانشمند الیهات وادبیات بنام شاعر ونویسنده البته از نو باید ساخته شود نه اینکه کهنه را بنامش بسازند چون کهنه بنام کسی دیگری است ویا مربوط به همه ملت است.مثلا وزیر اکبر خان خودش در تاریخ افغانستان نام دارد ودر همین جاده هنر آفرینی کرده لذا جاده را بنامش گذاشتند ..اگر ما نام گذشتگان را حذف ونام تازه بگذاریم تاریخ خودرا خط خط کرده ایم لذا چه خوب بود که حکومت بجای اینکه پوهنتون تعلیم وتربیه را بنام استاد ربانی کرده بود یک پوهنتون جدید میساخت که دران مسائل خاص در ارتباط به وحدت ملی وترحم وگذشت وتعامل مثبت تدریس میشد ونامش را میگذاشتند مطابق خصلت های شهید صلح ولی اینکه حکومت از بین اقوام ورهبران وشهدآء یکی را انتخاب میکند معنی اش تفرقه اندازی وصدمه زدن بوحدت ملیست.
توصیه من به حامیان استاد شهید بر هان الدین ربانی: امید وارم سوء تفاهم نشود من شخصا به استاد ربانی خیلی ارادت داشتم و دارم شخصی دلسوز حلیم بردبار وبا حوصله بود که وحدت ملی برایش خیلی ارزش داشت.از آنجائیکه در امتداد سرک پل تخنیک تا پغمان هیچ حادثه مهم ومثبت بنام استاد رخ نداده وهیچ پیمان وتعهد ملی صورت نگرفته نامگذاری جاده بنام استاد شهید هیچ مناستی ندارد وبه همین تر تیب پوهنتون تعلیم وتر بیه پس بهتر است پیروان استاد از شخصی حامد کرزی بخواهند که نام وحق دیگران را به استاد ندهید بلکه یک بودجه علیهدۀ را منظور فرما تا یک دانشگاه مستقل بنام استاد ربانی إعمار گردد واندیشه های استاد تدریس گردد وعلاقمندان ثبت نام نمایند واین دانشگاه در کابل نه بلکه در یکی از ولایات محروم باشد. به همین تر تیب بودجه یک جاده را بولایات محروم چون غور وبدخشان ونیمروز وارزگان تخصیص دهند وبعد از إعمار نامش را بگذارند جادۀ شهید صلح .نه اینکه جلال آباد را ترون شهر بگویئم وجاده وزیر اکبر رخان را بنامی بلکه بنام شخصیت های نو چیزی نو بسازیم تشکر امید ازین توصیه من دوستانم نا راض نشوند.