روایت های گوناگون مردم قدیم (عدد) “هفت” پاک و طاق می دانستند؛، زمین و آسمان را هفت ېبقه میپنداشتند و سیاره های را که در انزمان کشفت شناخته شده بود برعدد هفت و بنام های هفتگانه مانند: زهره، مشتری، عطارد، زحل، مریخ، زمین و خورشید مینامیدند و همچنان روزهای هفته را نیز به عدد هفت یعنی شنبه، شنبه، دو شنبه، سه شنبه، چهار شنبه، پنچ شنبه و جمعه نیز تقسیم نمودند و تا اکنون در هر زبان و هر تقویم در سراسر جهان ایام هفته هفت روز میباشد.
بربنیاد همین پنداشت، مردم قدیم روز نورزو سفره ی پهن می نمودند و برروی آن هفت میوه را که نام شان با حرف سین آغاز می شود می گذارند که “هفت سین” نام نهادند : مانند:سبزی(سبزه)، سرکه، سمنک(سمنو) سیب،آغاز از سال پرُ برکت وسیری دعا میکردند. مانند: سبزی نشانه ی طراوت، زیبایی و سرسبزی و مژده امدن بهار را دارد .
سمنک پزی نیز یکی از میله های عنعنوی قدیم سر زمین بلخ باستان است و سرآغاز میله خوشی و سرود و شادمانی میباشد که عمومی این میله به اتفاق زنان قریه و یا محل و بعضاٌ میان دوستان نزدیک اقارب برپا میگردد.با اندک معلومات در باره نوروز باستانی ُ میخواهم شما را به آهنگ دلنشین میله سمنک دعوت نمایم ُ به این آهنگ گوش بدهید و سال (۱۳۹۲ ) هـش – را سال پرُ سعادت و توام با صلح و آرامش آزرو نماید.
سفره هفت سین
