تاچر و هنرمندان خشمگین دنیای موسیقی : « فرانک عمیدی » ارسالی مرجان از هالند

مارگارت تاچر را بیشتر به خاطر سیاستهای رادیکال اقتصادی و یکدندگی های سیاسی اش می شناسند تا تاثیرش بر موسیقی و فرهنگ بریتانیا. واقعیت این است که خانم تاچر شاید به طور مستقیم خدمت چندانی به فرهنگ و هنر در بریتانیا نکرد، ولی خشم حاصل از سیاستهای اقتصادیش در قشر کارگر آن دوره باعث تولید یکی از بهترین دوره های موسیقی اعتراضی در تاریخ بریتانیا شد.

در اواخر دهه هفتاد میلادی جنبش پانک در موسیقی صدای نارضایتی جوانان از وضعیت موجود را به گوش مردم رساند. پیروزی خانم تاچر در سال ۱۹۷۹ و سیاستهای اقتصادی اش آتش موسیقی و فرهنگ پانک در بریتانیا را در دهه هشتاد میلادی شعله ورتر کرد.

آهنگ “صدای دو میلیون نفر” (Voice of two Million) از گروه پانک راک “انجلیک آپ استارتز” در مورد جمعیت بیکاران و نرخ بیکاری در بریتانیا در سال ۸۲ میلادی بود و طولی نکشید که به سرود اعتراضی مردم تبدیل شد، آن چنان که در بسیاری از تظاهرات ضد تاچر این آهنگ شنیده می شد.

یکی دیگر از آهنگهای پانک راک که با وضعیت اجتماعی دوران تاچر گره خورده، آهنگ “تفنگهای بریکستون” (Guns of Brixton) از گروه پانک راک “کلش” است. برخی به اشتباه فکر می کنند که این آهنگ درباره شورش های محله بریکستون در جنوب لندن در آوریل سال ۱۹۸۱ است، ولی در واقع این آهنگ قبل از آن شورش های خیابانی نوشته شده بود و بیشتر حالتی پیشگویانه نسبت به حال و هوای آن منطقه داشت؛ منطقه ای که در آن زمان به خاطر جمعیت زیاد کارایئبی و آفریقایی اش تنشهای نژادی در آن بسیار شدید بود. البته بعد از شورشها آهنگ “تفنگهای بریکستون” نماد آن شنبه خونین شد.
جرمی دمرز یکی از اعضای گروه “اسپشیالز” که آهنگ “شهر ارواح”شان از آهنگهای اعتراضی معروف آن دوره است، روزی که مارگارت تاچر درگذشت گفت: “من افتخار میکنم که آهنگهای ضد تاچر منتشر کردم. او تاثیر بدی روی کشور ما گذاشت. بریتانیا به دلیل سیاستهای او دیگر جایگاه گذشته را در دنیا ندارد.”
این جنبش اعتراضی در بیشتر ژانرهای موسیقی دیده می شد. تا حدی میشود گفت که ضد تاچر بودن در دهه هشتاد میلادی مد بود! الویس کاستلو، خواننده فولک راک بریتانیایی، یکی از سردمداران این جنبش اعتراضی در موسیقی بود. آهنگ “کشتی سازی” از کاستلو یکی از آهنگهای معروف انتقادی بود که جنگ فالکلند را هدف قرار داده بود.
الویس کاستلو چندی پیش خانم تاچر را “جنایتکار جنگی” خواند. حزب کارگر بریتانیا شدیدا مخالف جنگ فالکلند بود، بیش از ۲۵۰ سرباز بریتانیایی و ۶۰۰ سرباز آرژانتینی در این جنگ کشته شدند، گروه “کرس” بعد از پایان جنگ و پیروزی بریتانیا آهنگی منتشر کردند به اسم ” مادر هزاران مرده بودن چه حسی دارد؟” (How does it feel to be the mother of a thousand dead) که اشاره ای بود به تعداد کشته شدگان در این جنگ.