چو سر دچار غزلهای عاشقانه شدم
نفیری حنجره ی مر غ ا شیا نه شدم
تنفس غزل ام در هوای روی تو بود
سرود سینه ئ دلهای پر بهانه شدم
چمن چــو آیینه روی ترا نشان میداد
اسیر دیـــــــدن روی تو با ترانه شدم
انار گــــــونه ز شـــاخ امــــــید افتادم
بروی خاک پراز یاس دانه دانه شدم
حضور مر جع الهام عا شقانه تو یی
غزلـــسرای وفای تو در زمانه شدم
امکان ثبت دیدگاه وجود ندارد.