خبر مرگ هر دوست خیلی غم انگیز است اما مرگ یک دانشمند و مبارز راستین نهضت زنان افغانستان غم انگیز تر و جبران ناپزیر است .
خانم لطیفه کبیر سراج فرزند شاد روان سردار عنایت الله سراج درسال 1302 هش -1923 میلادی در کابل تولد گردید و بتاریخ 15عقرب سال 1۹92 مطابق نوامبر سال 2013 به عمر نود سالگی در امریکا چشم از جهان بست. او ایام نوجوانی را در هجرت سرای ایران در شهر تهران بسر برد و تحصیلات خودرا نیز در تهران به پایان رسانید.
زمانیکه پدرش عنایت الله سراج در ایران وفات کرد ُ درسال 1325هش -1946 میلادی در عهد محمد ظاهر شاه به اساس اجازه نامه شاه محممد خان خانواده شادروان عنایت الله خان سراج دوباره به افغانستان برگشتند .
خانم لطیفه سراج ابتدا در لیسه ملالی بحیث معلم اشغال وظیفه نمود و بعد در زمانیکه شادروان استاد عبدالغفور برشنا زمینه فعالیت فرهنگی را برای خانم ها در رادیو افغانستان مساعد ساعت خانم لطیفه کبیر سراج بعد از خانم آمنه ملک زاد و خانم رقیه حبیب ابوبکر بحیث سومین نطاق اخبار دری بفعالیت آغاز کرد .
خانم لطیفه سراج علم مبارزه نهضت زنان را همیشه در اهتزاز نگهداشت ُ برعلاوه تدریس لسان دری درلیسه ملالی در کنار خواهر عزیزش شادروان زینب عنایت سراج در ستیژ هنری زینب ننداری در آنزمان که هنوز هنر تمثیل در کشور شدیداٌ با مخالفتها مواج بود ُ خیلی فعالیت نموده و از درامه نویسی الی تمثیل و امور مکیاژ ُ دیکور وسایر مسایل عقب صحنه تیاتر را با خواهرش همکاری نموده و همچنان بصفت یک نطاق خیلی شایسته در کنار دو خانم فوق الزکر قرار گرفت . اخلاق نیکو و روابط خیلی صمیمی او در مقابل تمام نطاقان ُ بخصوص تازه ورادان خیلی قابل قدر و یاد آوریست ُ نبود چنین خانم ارجمند برای تمام اهل مطبوعات جبران ناپزیر میباشد.
زمانیکه بنده کتاب آوای ماندگار زنان را مینوشتم ُدر جمع خانم های فرهنگی که در کتاب حضور دارند خانم سراج اولین و بهترین مشوق من در نوشتن ان کتاب بود . با شیندن خبر مرگش آواز لطیف و نوازشگر در گوشهایم طنین انداخت .
بدین وسیله مراتب تسلیت خویش را برای خانواده محترم سراج واهل مطبوعات و تمام دوستان خانم سراج عرض نموده و روح خانم لطیفه کبیر سراج را شاد و فردوس برین برایش آرزو میبرم .
انا الله و انا الهی را جعون