آزده ام زدست نگـــــــــــارین روزگـــــــار – از خون دل گرفته حنا رنگ لاله زار
خون می چکد زکلک ستمــــکیش بر زمین – باتیغ دین بریـــده سرو دست نامــــدار
آهــــــــــــــی کشد زسینه ی پرسوز گریتیم – برطـــــــــارم سپهر فتد لــکه ی غبار
سایده شد چوگنــــــــــدم از این آسیاب دون – افتادگان زگردش این چرخ بیقرار
زیر فلک به روی زمین چور جلوه گــــر – گیـــــرد خزان زبستر گل شوکت بهار
بیجا نشسته گنبد دستار همچو کــــــــف – دریک نفس حباب کند مطلب آشکار
بستی تو دزد در دل شب با کمال حرص – صید حرم به حلقه ی فتراک و نیش مار
آشفته تر ززلف نگار است روز من – حاکم بروی سینه ی ما دزد و بی وقار
پیچیده تر زحلقه ی گیسوست روز وشب – خــــورشید را گرفته در آغوش شام تار
بت بشکند خــــلیل در اقلیــــــم آذری – آتش بروی سینه ی ما می کشد شراب
آلودگی به آب شرف شست و شو شود – باشد تهی زآب شرف ظرف انتحار
همبستگیست مایه ی پیکار در نبـــــرد – درکشور ادب دهدم رزم افتخار
آید گهی که روز شود این شب مخـــــــوف – دست دراز کوته کند چرخ بی مدار
( اشرف غنی) شکستی اگر حلقه ی سیاه – داری توان کـــــمالِ ( اتاترک) از تبار
( فرخاری) بادرایت پیکار بی دریغ
بشکن که طلسم ایده ی ابلیس و خرسوار