(در راه خدا دو کعبه آمد حاصل – يک کعبۀ صورت و يکی کعبۀ دل
تا بتوانی زيارتِ دلها کن کافزون ز هزار کعبه باشد يک دل)
چسان آسوده بتوان خفت “بلخی” – دل همسایه گر سیلاب غم داشت
تبلیغ از هر جایی بخصوص از رادیو – تلویزون بخاطر رفتن حج صورت میگیرد در قسمت حج فرضی برای یکمراتب تبلیغ بجا ؛ ولی در قسمت حج نفلی ( تمتع و عمره) شرایط و وضع نشان میدهد که حرف اضافیست. زیرا مردم ما فقیر ومحتاج دستگيری اند و رفتن به حج نفلی و مصرف کردن پول که مردم نیز در آن حق دارند به هیچ صورت درست نیست. تأسف آور این است که از طریق رادیو تلویزون حتی در اروپا و امریکا انواع حج را همه روزه تبلیغ میکنند و نیاز مردم بیچاره را هیچ در نظر نمی گیرند و دراین اعلانات یاد آور میگردند که هوتل چند ستاره بخاطر عیاشی و گذرانیدن روز های حج و موتر های نقل و انتقال تان نیز تهیه گردیده است .
حالا قضاوت را به شما می گذاریم و بگوید، که آيا دستگیر ی از مردم فرض و لازم است و یا رفتن به حج نفلی که صرف یک میله و سیاحت است؟.
نجات مریضان و کمک به محتاجان یک فریضه و افتخار است !
بزرگان پيشين مان چی نيکو گفته اند:
دل بدست آور که حج اکبر است از هزاران کعبه یک دل بهتر است
کعبه تعميرِ “خليلِ آذر” است دل نظرگاه “جليل داور”است
حضرت خواجه عبدالله انصار فرموده است:
در راه خدا دو کعبه آمد حاصل يک کعبۀ صورت و يکی کعبۀ دل
تا بتوانی زيارتِ دلها کن کافزون ز هزار کعبه باشد يک دل
مولانا جلال الدین بلخی این شخصیت نامی علم و ادب می فرماید:
ای قوم به حج رفته کجایيد کجایيد معشوق همین جاست بیایيد بیایيد
معشوق تو همسايۀ ديوار به ديوار درباديه سرگشته شما درچه هواييد
گرصورت بی صورت معشوق ببينيد هم خواجه و هم خانه وهم کعبه شماييد….
( کليات شمس تبريزی ـ ج 1 ، ص 238 )
اين درس ارزشمند حضرت سعدی را همه بخاطردارند که میفرماید:
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرنش ز یک جوهرند
چو عضوی به درد آورد روز گار دیگـر عضو ها را نماند قرار
تو کز محنتِ ديگران بيغمی نشايد که نامت نهد آدمی
جناب حاجی صاحب چند مرتبه ای و خراج چند صد هزار دالری!
بیا ید از خدا بترسید؟همسایه ی گرسنه ی تان را دستگیری کنید که خداوند(ج) عبادت خود و کمک به فقراء را یکجا درآغاز قرآن سوره ی ” البقر ” اين گونه دستور داده است:
« ومِما رَزَقناهُم يُنفِقوُن ـ ترجمه : ازهرچيزی که روزی شان کرديم، به فقيران و محتاجان انفاق کنند » آيۀ سوم ( 3)
همچنان خداوند در سورۀ ” اضحی ” می فرمايند :
« فاَما اليَتيمَ فلا تقهر ـ و امآ اسائِلَ فلا تنهر ـ ترجمه: وتو يتيم را هرگز ميازارـ
و فقير سائل را هيچگاه از دروازه ات بدون کمک مران ».
(آيات 9 ـ 10 پارۀ سی ام قرآن مجيد)
میدانید، شاگرد مکتب در گرما و سرما زیر چوبتره ی چوبی ، روی زمین می نشيند ؛ بیوه بیچاره ویتیم که در کنارت حیات بسر میبرد نان خوشک ندارند و شب با رنج و عذاب به خواب میروند و اطفال شان گرسنه اند.
علامه اسماعیل بلخی می فرماید:
چسان آسوده بتوان خفت “بلخی” دل همسایه گر سیلاب غم داشت
و یا مریضی که از بی درمانی و نداشتن پول دارو و درمان در محل زندگی تان جان میدهد و زندگی را پدرود میگوید، چگونه ميتوان درمورد آنان بی تفاوت و غيرمسؤول باقی ماند .
خاطر خدا را در نظر بگیرید؛ بخاطر فریب مردم به حج نفلی و اضافی نروید؛ دستگیری مردم مستآصل و بیچاره صد بار بیشتر از چنین حج ، فرض است. بیایید فرض را بجا کنید و از نفل بگذرید.
از آنچه گفته امدیم به این نتیجه میرسیم و قضاوت را نيز به شما میگذاریم که بگویید : اگر ترازویی را در میان بگذاریم ، ثواب حج را دريک پله ترازو و کمک کردن و مدد رسانيدن به یک فقیر و بیچاره و تاسس یک موسسۀ خریه را در پلۀ ديگر آن وزن نمایم ، سبک و سنگینی پله های ترازو را محاسبه کنیم نتيجۀ نهايی چی خواهد بود.
بازهم قضاوت و انصاف بدست شما است
امان معاشر.