اگر کوچه های کاه فروشی، کفتر فروشی و کتابفروشی شهر کهنه کابل با انفجار گلوله های جنگ داخلی نابود شد، اینک عده یی از سرمایه داران بی سلیقه در همدستی با گروهی از زمامداران بی سلیقه تر از آنان سیمای تاریخی کوچه ی مرغ فروشی و گلفروشی را با اعمار بلند منزل های مضحک نا بود می سازند. در دهه های سی و چهل خورشیدی (چیکن ستریت) و (فلاور ستریت) در کابل از نام هایی بود که توجه جهانگردان را از اروپا و امریکا به افغانستان جلب میکرد و احتمالاً در یادداشت های بسیاری از جهانگردان از این کوچه نامبرده شده اما در دوره یی که غرب با تمام پوتانسیل نظامی و اقتصادی خود در افغانستان حضور دارد، این کوچه را عده یی از زمامداران و پول داران ظالمانه به تاریخ می سپارند و
با اعمار بلند منزل هایی که در نهایت آن کوچه را به پس کوچه و تاریک خانه ی مضحک مبدل میکند، از یاد و خاطره ها و لوح زمان و مکان می زدایند. جالب آنست که شاید کسانی که کوچه ی مراد خانی را با اصالت تاریخی آن میخواهند بازسازی کنند، احتمالاً هر هفته چند بار از کنار این ویرانگری تاریخ بگذرند ولی اصلاً به دلایل نا معلوم بسوی تعمیرات چندین طبقه یی آن حتا بالا نگاه نکنند و از جانبی این کوچه که در مجاورت وزارت خانه های کلیدی افغانستان قرار دارد شاید زمامداران از عدم آگاهی به گذشته ی تاریخی آن متوجه نباشند که تاریخ شان را در ازای چند تعمیر کانکریتی پولداران چگونه بیرحمانه نابود میکنند، شاید این دولتمرداني که با غرور و اسکورد قطار موتر ها هر روز از جوار این ویرانگری تاریخ میگذرند با لبخند به آن بلند منزل ها نگاه کنند واقف از عواقب سهمگين و سنگين اين ماجرا نباشند که چون گنبد کوتوالي و نغاره خانه به زمين مي افتد. وا اسفا و واویلنا به این احساس مسوولیت!