نزديك به ۱۴۰۰ سال پيش ايران/افغانستان به اشغال تازيان پابرهنه درمي آيد.
تقريبن ۹۰ سال ايران به طور كامل در اختيار تازي‌هايي قرار ميگيرد كه تعداد كل‌شان به اندازه‌ي جمعيت چند شهر بزرگ ما هم نميتواند باشد!
_در حاليكه ما داريم تماشا ميكنيم و به تازي‌ها باج ميدهيم يك طايفه‌ي ديگر از تازيان طايفه‌ي صاحب حكومت را شكست داده و قدرت را در اختيار ميگيرد و ۵۰۰ سال تمام بر ايران حكومت ميكند.
همه‌ي افتخارات ما در اين دوران اين ميشود كه چند حكومت محلي و در واقع استاني در چند جاي ايران براي۵۰–۶۰ يا ۱۰۰ سال تشكيل دهيم كه البته خب آنها هم فرمانبردار و باج گذار خليفه مسلمين بودند و زير سايه‌ي خليفه حكمراني ميكردند.
و اينگونه ما حدودن ۶۰۰ سال تحت فرمان و حكمراني تازيان بوديم و در اين ۶۰۰ سال نتوانستيم تازيان را از خاك خود بيرون كنيم و تازيان تا توانستند بردند و خوردند و … . _كردند و … ._
اما خنده دار اينكه؛
_پايان داستان ما و تازي‌ها به دست خودمان رقم نخورد! بلكه اين تركها بودند كه با يورش به خاك ايران تازي‌ها را از خاك ايران رانده و ايران را در اختيار گرفتند.
_۲۰۰ و خرده‌اي سال هم به تركهاي غزنوي سواري داديم و باز پايان داستان ما با حكومت اشغالگر توسط خودمان به پايان نرسيد و اين يك قوم ترك ديگر بود كه آمد و تركهاي غزنوي را از ايران راند و حكومت ايران را در دست گرفت.
_و باز قوم ترك ديگري به نام خوارزمشاهيان و … .
حكمراني تركها در ايران بيش از ۲۶۰ سال ميشود و شومياري بزرگ اينكه
باز اين ما نبوديم كه حكومت بيگانه را سرنگون كرديم بلكه اينبار اين مغولها بودند كه به خاك ايران يورش برده و حكومت ايران را در دست گرفتند.
_۸۰ سال هم مغولها بر ما حكمراني ميكنند و ما تقريبن ۸۵۰ سال تمام به قوم‌هاي مهاجم سواري ميدهيم!
.
بيشك در تاريخ جهان بي سابقه است كه مردمي ۸۵۰ سال در اشغال نيروهاي
بيگانه باشد و نتواند خود را آزاد كند! بايد اعتراف كنيم كه ما خيلي خوش شانس
بوديم كه در طول اين ۸۵۰ سال توانستيم زبان و فرهنگ ملي خود را تا حدود زيادي حفظ كنيم. كه آنهم بايد گفت نه اينكه ما توانسته باشيم حفظ كنيم بلكه اين قوم هاي مهاجم بودند كه زبان و فرهنگ ما را زنده نگه داشتند!
.
ميشود گفت تنها سهم ما در اين داستان زنده كردن زبان پارسي و برگرداندن هويت ملي پس از حدودن ۲۵۰ سال در اسارت كامل تازيان بودن است كه آنهم توسط چند فرقه و گروه و جنبش به مانند خرمدينان و بزرگمرداني چون فردوسي به بار آمد.
البته ناگفته نماند اين حكومتهاي مهاجم كه عمدتن تركها بودند و مغولها هم شاخه‌اي از تركها به حساب مي آيند نه به خاطر اينكه عاشق چشم و ابروي ما بودند و به همين خاطر زبان پارسي و هويت ملي ما را زنده نگه داشتند بلكه اين قوم ها به خاطر اين زبان پارسي را بر زبان خود ترجيح ميدادند و بر پايه‌ي هويت ايراني حكومت خود را تشكيل ميدادند چون از خودشان چيزي نداشتند و تقريبن ميشود گفت مجبورن دست به چنين اقدامي زدند.
نتیجه این می‌شود که پس از گذشت ۱۴۰۰ سال و خورده‌ای ایرانیان هنوز منتظر کشور غریبه‌ای هستند تا بتواند آنان از از دست حکومت اشغالگر اسلامی نجات دهد!
تاریخ در این بیش از ۱۴۰۰ سال همواره برای ما تکرار شده است و ما کماکان داریم چراغ خاموش به راه نیاکان خود ادامه می‌دهیم!!! تکرار تاریخ
از افغانها بیآموزیم