نصیر احمد نشاط، شاعرو طنز نویس کشور راهی سرزمین خاموشان شد! روانش شاد باد و نامش ستوده که مردی بود به پاکی چشمه ساران کوهستان‌های بلند.
چه دردمندانه زیست، اما چه باوقار و شکوه!
یاران موافق همه از دست شدند
در پای اجل یگان یگان پست شدند
خوردیم زیک شراب در مجلس عمر
دوری دو سه پیش‌تر زما مست شدند
نصیر احمد نشاط در زمستان 1379 خورشدی گزینۀ از شعرهایش را زیر نام «نزع كابل» در شهر پشاور به چاپ رساند. بخش بزرگ این گزینه طنزهای منظوم شاعر است او بیش‌تر به طنز نویسی منظوم دل‌بسته‌گی داشت.
نصیر احمد نشاط در دهكدۀ بابای علی ولسوالی آبشار ولایت پنجشیر به دنیا آمد، دورهء ابتدایی را در همان‌جا خواند، ولی بعد‌ها مشكلات زنده گی نگذاشت تا به آموزش خویش ادامه دهد. با این حال او تا هفده ساله گی در مدارس دینی به آموزش علوم دینی پرداخت.
نشاط در دهۀ پنجاه خورشیدی با زنده‌یاد علی اصغر بشیر مدیر مسؤول هفته نامۀ طنزی ترجمان در كابل آشنا شد و این آشنایی به او فرصت داد تا در این یگانه نشریۀ طنزی كشور مشغول كار شود و از حضور استاد علی اصغر بشیر فیض برد.
نشاط علاوه بر مجموعۀ نزع كابل چهار مجموعۀ دیگر از طنزهای منظوم خود را آمادۀ چاپ داشت که در این سال‌های پرغوغا نمی‌دانم نشر شدند یا نه!
او مردی بود، پاکیزه روان، مهربان و عزیز که در فقر جانسوزی زیست؛ اما چه با وقار و چه با شکوه!
این هم نمونه هایی از سروده های او که با استفاده از پیام تسلیت بانو داکتر زرغونه عبیدی این جا آودم.
خلاق ز آب و خاک ایجـــادم کرد
در کوره ی غم فگند و بربادم کرد
کس بر درِ مکتبی مــــرا راه نداد
دانشکــــدهء حيـات اسـتادم کرد
نصیر احمد نشاط
محشر نما چـــرا شده ای ، کابل عزیز!
ماتمسرای ما شــــــده ای ، کابلِ عزیز!
بر فرق و دست وپای تو با توپ میزنند
رنجور و بی دوا شده ای، کابلِ عزیز!
از پیکــــرِ تو دودِ سیــــه می شود بلند
دلگیر و بد نمــــا شده ای، کابلِ عزیز!
ظرفت شکسته فرش ترا چور کرده اند
محتاجِ بوریـــــا شــده ای، کابلِ عزیز!
نصیر احمد نشاط
روزی به خانه اش رفته بودم، در بلندی های آسمایی، همیشه در ذهنم می گذشت که نشاط چگونه هر روز از این کوه را بالا و پایین می شود..خانه اش در آن بلندی ها بود مانند همت بلندش.
بدرود دوست عزیز من، ای مویه گر همشه گی کابل جنگ زده و سرزمین به خون نشستهء ما!
پرتونادری