طوری که همه هموطنان عزيز و رنجديدۀ کشور ميدانند، در حال حاضر، افغانستان در يک مرحلۀ حساس تاريخی قرار دارد. دوام جنگ و صلح دو واژۀ که سرنوشت همۀ ما به آن وابسته است. سالهای سال است که ما، در آتش جنگ خانمانسوز همه چيز خود را از دست ميدهيم.
متأسفانه خود فروختگی و وابستگی عده ئی از ساکنان اين کشور که در مقابل حصول پول و دارائی بيگانگان و دستگاه های استخباراتی کشورهای خارجی همه چيز خود را در اختيار شان قرار ميدهند، عاملين اصلی اين جنگها بوده که نه از خدا ميترسند و نه از خلق خدا حيا ميکنند.
اکنون که شرايط برگزاری جلسات دولت با طالبان
جهت گفتگو در بارۀ چگونگی ختم جنگ و تأمين صلح در کشور تا اندازۀ مساعد شده است، بدبختانه عوامل و گروهای که خوشبختی شخصی و گروهی شان را در بدل جنگ و بدبختی مردم سراغ مينمايند، بخاطر خراب ساختن روند صلح، با استفاده از روش های ددمنشانه، همه روزه دست به کشتار، انفجار و انتحار می زنند.
هرچند واقعیت اینست که نسبت عدم درایت، بی تدبیری و سیاست های عاقبت نا اندیشانه و عوامفریبنانۀ مسؤلین کنونی دولت، وضعیت کشور به چنين حالت اسفناک و به ا اصطلاح “کارد به استخوان مردم رسيده است”، که درنتیجه مسؤلیت عواقب بدتر شدن وضعيت و حتی شکست نظام، به هر شکلی که باشد، به دوش همين حاکمان خودخواه و فاسد ميباشد؛ اما دراين روزها يک تعداد چهره های شناخته شده و جاه طلب ميخواهند با سوء استفاده از شرايط کنونی ازاین آب گل آلود، ماهی بگیرند. برخی ازاين حلقات که در گذشته ها در ويرانی و کشتار عام اين سرزمين و همچنان اخيراً بطور مستقيم شريک جرم حيف و ميل نمودن دارائی های عامه محسوب ميشوند، بار ديگر ميخواهند با کشيدن تیغ از نیام بر روی مردم و بر روی نظام، خوش خدمتی خود را بار ديگر برای بيگانگان به اثبات برسانند.
به عقيدۀ بنده، در همچو شرایطی که همه چيز اين وطن در يک لبۀ پرتگاه قرار دارد، استفاده از هرگونه افراطگری و آشوبگری برای بحرانی ساختن زيادتر اوضاع که در تضاد با منافع مردم وکشور افغانستان باشد، برای مردم ما قابل قبول نبوده و مردود است. از همه سياستمداران مطرح و افراد و شخصيت های ملی که وطن، مردم و پيروی از شريعت پيامبر اسلام برای شان اهميت دارد، تقاضا داريم تا در برابر اينگونه حرکات ماجراجويانه با اتحاذ تدابير معقول و انسانی، ايستاده گی کنند و نگذارند تنور جنگ و خونريزی و غارت دارائی های مردم داغتر شود.