سیاست مدار و سیاست گرای عاقل که نه داریم، لشکر مشاوران هم همه بی سواد و منفعت جو و بلی گویان هر دربار. طرح شعار ایجاد کشور ترکستان جنوبی از نهایتِ وامانده‌گی های جنبش ملی است اگر به آگاهی و استیذان رهبری صورت گرفته باشد. من با دوستم بسیار شناخت عمیق دارم ایشان هرگز جانب دار تجزیه‌ی کشور نیستند و تجزیه هم خواب و خیالی بیش نیست، مگر با آرایش ساختار غیر متمرکز قدرت ایجاد نظام فدرالی چرا.
اما حتا اگر معترضان به غلط هم آن شعار سردادند و پرچمی بلند کردند عامل آن باز هم سیاست های انحصار گرایانه‌یی سه صد سال اخیر است.
افغانستان کشور غیر قابل تحزیه است و ناممکن
معادلات سیاسی و نوسانات منطقه‌‌وی و جهانی و ساز و برگ های اقتدار گرایی قدرت های جهان و منطقه و اهرم فشار قدرت برعلیه امریکا از چین تا روسیه و از ایران تا ترکیه و حتا اروپا چنان مجال را به آمریکا نه می دهد، آمریکا عملاً شکسته سر و خجل است با قدرت اما نه په خپل سر مانند دی‌روز ابر قدرت تنها. امریکا فقط در پی تقویت استبداد قبیله در افغانستان است و تحکیم موقعیت پاکستان برای استفاده‌ء چند منظوره علیه هند، چین، ایران و روسیه.
در افغانستان غیر از امرای حاکم خود فروش کسی نیست که به هر چی امریکا گفت سر خم کند و فقط یک گروه نخبه های معین اند که غلام آمریکا اند، طرح شعار ترکستان جنوبی در بین معترضان یک بحث عاطفی و غیر برنامه ریزی شده بوده و در عین حال یک تکانه‌ء جدی و هوشدار دهنده به پای‌انحصار قدرت سه نفره در ارگ و باشی گری خلیل زاد. دید من همین است