ملک ستیز تحلیلگر روابط بین الملل مينويسد : زنده_باد_جنگ_که_برای_بعضی_ها_زندگی_بهشتی_ساختند..
« گروهی که یک ملت را گروگان گرفته بود »
این گروه شاید به دو هزار تن نرسد. گروهی‌که سال‌ها بر گرده های ملت سوار بود . گاه وزیر، گاه وکیل، گاه رییس، گاه عضو این شورا و آن مقام پوشالی ، گاه مشاور و گاه سفیر و گاهی هم جنرال و مارشال . این گروه دوستان نزدیک امریکایی‌ها، اروپایی‌ها، روس‌ها، چینایی‌ها، هندی‌ها، پاکستانی‌ها و ایرانی‌ها هستند. این گروه سرسپرده‌ترین مزدوران تاریخ هستند. هر کشوری که پول بیش‌تر دهد، خورجین مزدوری همان‌جا پر می‌شود.
از همین‌جاست که فرقی میان روسیه، امریکا، چین و هند را نمی‌شناسند. برای این گروه چیزی به نام ایمان و عقیده معنا ندارد. ایمان اصلی منبع کلان پول است و همین! این گروه حتا با طالبان و سایر گروه‌های تروریستی دشمنی ندارند. زنان و فرزندان این گروه در خارج از کشور به سر می‌برند. جالب این‌است که این گروه خانواده های خود را از فقیر ترین کشور جهان به غنی‌ترین کشور های جهان در خلیج، ترکیه اروپا و امریکا کمک مالی می‌کنند تا آن‌ها از زندگی لذت ببرند. این گروه نسبت به مافیای ایتالیا و روسیه، به مراتب قدرت بالای مانور دارد.
این گروه در حکومت، قضا، پارلمان، احزاب سیاسی، سکتور اقتصادی و دینی گپ‌های نهایی را می‌زدند. تروریستان با این گروه کاری ندارند. در واقع تروریستان به این گروه به عنوان دوستان استراتژیک نگاه می‌کنند. این‌ها از برکت موجودیت هم‌دیگر تقویت می‌شوند. رهبران این گروه در ارگ، سپیدار، وزیراکبر خان و شهرک‌های خود ساخته و قصر های مرمرین که از پول بی‌حساب ساخته شده به سر می‌بردند. اینان از بس می‌خوردند و می‌نوشیدند، از سلامتی خوب برخوردار نبودند .
اما به حمایت طبابت و دارو های گران‌قیمت از زندگی لذت می‌بردند. از آن‌سو رهبران طالبان در دوحه، دوبی، بحرین و ریاض مشغول عیش‌ونوش بودند . در واقع گروه حاکم در افغانستان با گروه حاکم در دوحه رقابت نه بلکه پیمان استراتژیک بسته بودند. پارتنر اصلی که نقش قیمومیت بر هر دو را داشت آقای پامپیو و وکیل آن خلیل‌زاد بود. یک روز در هوتل شیراتون دوحه همراه رهبران طالبان قهوه‌ی عربی می‌نوشیدند و روز دیگر با ارگ، سپیدار و «رهبران جهاد» چای سبز هیل‌دار می‌نوشیدند. هر دو گروه نه با خود دشمنی داشتند و نه هم با هم‌پیمانان خارجی خود .
دشمن اصلی آنان ملت مظلوم ماست . هرقدری که ملت را می‌کشند، دامنه‌ی سرخ خون گسترده‌تر و سلسله‌ی سبز دالر دامنه‌دارتر می‌شود. دشمن دوم هر دو گروه صلح است. صلح شأن بین‌المللی، عیاشی فاحشه‌خانه های دوبی، می‌خانه‌های دوحه، کاباره‌های استانبول، موتر های زره و مودل سال، خانه های کود ۹۲ و صد ها امتیاز دیگر بود .
پس_ برای شان زنده_باد_جنگ ..!