شب ها نشستنم به رهت یار تا بکی؟
باشم در انتظار تو بیدار تا بکی؟
دردا که آسمان دلم را ستاره نیست
این بی ستاره گی همه تکرار تا بکی؟
در زیر سقف عشق مرا با تو زندگیست
پس در میان ما و تو دیوار تا بکی؟
در بستر فراق طبیب دلم تویی
در حسرت وصال تو بیمار تا بکی؟
پیروزی از تو نیست دلا با سپاه غم
جنگ و ستیز و این همه پیکار تا بکی؟
بشنو تو غمگسار که غم میخورد تو را
بیهوده غصه خوردن بسیار تا بکی؟
تار وفا به سوزن جور تو در کشم
این بخیه کردن دل افگار تا بکی؟
ای دیده کور شو که نشد باز بینمش
چشم امید و حسرت دیدار تا بکی؟
ای دل بگو که در سفر عشق خسته یی
از بار غم بدوش خود انکار تا بکی؟
دیدی دلت زراب یکی مشتری نداشت
هر روزه آمدن سر بازار تا بکی؟