مطلب خوشی از آن دل که به غصه بند باشد
به کجا پرد کبــــــــــوتر که به صد کمند باشد
ز خودم ؛ خودم خرابم که همــــیشه در عذابم
ز تو کی کنــــم شــــــــکایت بتو نا پسند باشد
من و سوز و درد هجران دلمن تنور سوزان
غم عا شقان مســــکین بــــــــتو بی گزند باشد
دلمن شراره دارد همـــه گان نظــــــاره دارد
مددی کسی ندارد همــــــــــــــه اهل پند باشد
بر آنکه حســــن خوبت نشود نظر به هر جا
به اجاق آشـــنایی (ظفرت) سپــــــــــند باشد