امشـــــــب اگـــــــر ترانه ندارم مرا ببخش
چنگ و دف و چــــــغانه ندارم مرا ببخش
بغض ام فشرده دست غضب در گلوی من
نای ئی نی ئی شــــــبانه ندارم مرا ببخش
از من طـــــــلب مکن لبی نوشین خنده را
شـــــــــادی ئی از زمانه ندارم مرا ببخش
از تـــند بادی حـــــادثه آواره گشــــــته ام
در بــــــاغ آشیــــــــــانه ندارم مرا ببخش
من ساق ئی خشک ء گلشنی پائیز دیده ام
برگ و گــــــــل و جوانه ندارم مرا ببخش
مـــــــــشاطه را بگو که سراغ (ظفر ) میا
موی ئی بـــــرا ی شانه ندارم مرا ببخش