جهـان در دیده ام سیمای عشقست
غـم دنیا هـــــمه سوادی عشقست
زمین و آسمــــــــــان و ماه وانجم
شناور جمـــله در دریای عشقست
بگــــــوش کا ئنات یارب چه گفتند
کزان رقصنده در صحرای عشقست
مگر شـــیرم ملــــــــــمع بود با می
که جسمم مــست از مینای عشقست
خمیر آدمــــــــی را چــون سر شتند
بگـــفتند مرد و زن همتای عشقست
ز باغ عشــــــــــــــق آید عـــطر ایثار
شــــهیدان وطـــــــن گلهای عشقست
چوخضر عــــــمرش طولا کن خدا یا
کسیکــــــــه زنده در دنیای عشقست