ای خاک آریاناُ از پیکر تو جان رفت
تاچشم باز کردیمُ از دست ما عنان رفت
تاریخ خونچکان شدُ فرهنگ بی زبان شد
تا عقده ها روان شدُ هر چیز از میان رفت
بیناد هستی ماُ غیر از عدم چــــه دارد
چیزی نمیتوان کردُ تیری که از کمان رفت
راکت غذای ماشدُ کشتن دوای ما شـــد
ویرانه جای ماشدُ اخر توان کجــــا رفت
این تخم دشمنیها ُ مارا به خاک وخون زد
افغان بخواب خرگوشُ هم نام وهم نشان رفت
غیر از قسم نـــداریمُ چـــیزی ز خوردنیــــها
از یـــاد بیـــنوایان ُ تصــــویر آب و نان رفت
شــــکوه تــــوان نداردُ حیرت نشــان ندارد
گفتن زبان ندارد ُ ظلـــمی که بر زنان رفت
تا بخت واژگون شدُ کشور به خاک وخون شد
رنگ شکســـته ماُ در روز امتـــحان رفــــت
گـــردن حیــــا نداردُ هــــستی بـــقـــــا ندارد
سنـــگ هــــم جـــا نداردُ بودا ز بامـــیان رفت
تا نقــــش بــــرده گی هاُ داغ جـــبین ماشد
خــــون گلــــوی ملت ُ دیدی چه رایـــگان رفت
وحدت سرای معنیُ از بیخ وبن خراب است
این کشـــتی شکسته در بحر بیکران رفت
از جوش نا امیــــدی ُ دست دعا گشودیم
پیــــغام نــــاله ماُ از یاد آســـمان رفــــت
مــــحــــمـــد یــــوســـف کــــهـــزاد
امکان ثبت دیدگاه وجود ندارد.