مولانا کبیر (فرخاری )در اثر مریضی سرطان معده امروز جمعه ساعت شش صبج روز پنجم اکتوبر به عمر۷۲ سالګی در شفاخانه سوری ایالت بریتش کلمبیا کانادا درگذشت.روحاش شاد.
بیوگرافی مختصر مولانا عبدالکبیر “فرخاری”
مولانا عبدالکبیر فرخاری در سال ۱۳۲۴ خورشیدی در قریه ی خرماب که یکی از دهات ولسوالی فرخار منوط به ولایت تخار است، در یک خانواده ی دهقانی و نهایت غریب پا به عرصه گیتی گذاشته است.
وی آموزش علوم متداول آن زمان را از خوانش قرآنکريم ـ پنج گنج ـ حافظ ـ بيدل و سعدی را نزد ملای مسجد آموزش ديد و سواد را آموخت. سپس برخی از کتب فقه، تفسیر و به ادامه ی آن کتاب های صرف و نحو و ميراث و احاديث را در زادگاهش فراگرفت.
ذهنیت بالای او توجه مرحوم مولوی عبدالولی حجت را که مامایش می شد و استاد بزرگش به حساب می امد جلب و نا گزیرش ساخت که رهسپار ولايت کندوز شوددر مدرسه ی “تخارستان کندز“ که مربوط وزارت معارف بوده است، شامل گردد.
زنده ياد فرخاری در سال ۱۳۴۰ بعد از سپری نمودن امتحان کانکور نزد مرحوم قاضی نور محمد که “مفتی” تخلص می نمود و یکی ازعلمای با نام کشور بود، شامل مدرسه تخارستان کندز گرديد و در پایان سال ۱۳۴۷ از صنف۱۲ سند فراغت حاصل و از سال ۱۳۴۸تا سال ۱۳۵۷ وظیفه ی مقدس استادی و معلمی را در مکاتب ذکور و اناث مرکز ولايت کندوز به وجه احسن ايفاء و همزمان با آن صنف ۱۳ و ۱۴را تحت پروگرام “ داخل خدمت“ در دارالمعلمین کندوز فراگرفت.
شادروان فرخاری در سال ۱۳۵۸ مدت کوتاهی بحیث مدیر مدرسه تخارستان کندز، جایی که تحصیل کرده بود عز تقررحاصل و در جوزای سال 1358 روانه ی زندان پلیچرخی شد.
پس از تحول سال 1358 دوباره به مدرسه تخارستان، بحیث مدیر تعلیم و تربیه وارد انجام خدمت به ميهن و نسل جوان کشور گرديد و در سالهای ۱۳۶۶– ۱۳۶۷بحیث رئیس اقوام قیابل زون شمال شرق برگزيده شد. درسال 1371 با امدن مجاهدین، به شهر پلخمری مهاجر شد و در مکتب اناث اسلام قلعه بحیث معلم اجرای وظیفه نمود.
سرانجام ، مولانا فرخاری مثل ساير فرهنگيان کشور درسال ۱۳۷۳ ناگزیر به ترک از زادگاه وميهن مألوفش وگزينش هجرت در ديار غربت در کشور تاجکستانگرديد.
وی در سال ۲۰۰۵ عیسوی به یاری ملل متحد به کشور کانادا بحيث مهاجر پذيرفته و منتقل شد و تا واپسين نفس های زندگی، در ایالت بریتش کلمبیای کانادا در شهر ونکوور سکونت اختيار نمود.
غم انگيزترين تراژيدی در زندگی مولانا فرخاری؛ حادثه سقوط هلیکوپتری بود که از تالقان به تاجکستان می امد و از جمله حاملين آن، ۵ پسر، یک دختر و خانمشبودند که سوگمندانه همه را ازدست داد.
فرخاری با عشق و وفا داری ای که به فامیلش داشت، به دیگر ازدواج تن نداد و فقط با یک دختر خویش که اخرین سال فراغت اش را در دانشگاه طب دانشگاه بلخ“مزار شریف“
می گذشتاند و یک پسرش که همراه خودش در تاجکستان بود و هر دو در آن حادثه زندگی برانداز نبودند، با پدر خود در کانادا زندگی بسر می بردند.
اشعار و مضامین روان شاد فرخاری در مجله زن، سایت های پربيننده ی انترنت، نشرات و جراید در داخل و خارج از کشور به نشر رسیده است.
مولانا کبیر فرخاری در ماه جون ۲۰۱۸ به مقصد بازديد ازدیار واقارب ودوستان خويش به افغانستان سفر نمود و در آنجا نا راحتی صحی از ناحیه معده پیدا کرد و دوباره به کانادا برگشت. بعد از یک سلسله معاینات طبی مرض آن سرطان درجه چهارتشخیص، مدتی را در شفاخانه سوری مربوط ایالت بریتش کلمبیا بستر شد و به تاریخ پنجم اکتوبر ۲۰۱۸ در ديار غُربت چشم از جهان فروبست و جاودانه شد.
مولانا کبیر فرخاری شاعر حماسه سرا بود. او درد و رنج مردمش را در قالب شعر بیان و همواره ملا های متعصب و حاکمان کمدان و جابر را به نکوهش می گرفت و علیه خرافات دست و پنجه نرم می کرد و افکار تاریک و کوته بینان را بزبان شیوایشعر تقبیح می نمود.
وی چون خورشید درخشيد؛ درس انسان دوستی و روشن بينی را به تشنه گان دانش و آموزش داد.
مولانا فرخاری نه تنها شاگردان خود؛ بلکه همه دوستان و محيط ماحول خويش را به زندگی نو آشنا کرد و همواره بالای افکار کهنه خط بطلان کشید.
رزم، پیکار و صفات عالی انسانی او هرگز از خاطره های فرهنگ دوستان، اقارب و یاران همره اش زدوده نخواهد شد!
ـ روانش شاد خاطراتش جاودان باد
امان معاشر