آرزویم بود روزی شاعر مردم شوم
شاعر دهقان و کشت ومزرع گندم شوم
آرزویم بود درد مردمان آرم به شعر
شعر برلب در میان درد مردم گم شوم
شعر من بیگانه باشد با می و موی ومیان
نی ندیم ساقی و نی نغمه خوان خم شوم
نی کسی را مدح گویم ، نی بسازم من بتی
نی به سوزانیدن کس آتش هیزم شوم
من به شعر ساده ام هرگز نمی بالم به خود
تا ز فخر بی سبب بر طارم هفتم شوم
من همان هستم که بودم ، بی گمان و بیدریغ
نیست در ذاتم که مست ازحرف سردرگم شوم
تا نفس یاری کند دارم همین یک آرزو
شاعر حماسه های تودهء مردم شوم
. . .
حشمت امید
21 مارچ 2016