علی احمد کریمی فرزند الحاج عبدالکبیر مدیر عینیات فابریک حربی در سال ۱۹۵۳ میلادی در یک خانواده متدین و روشن اندیش در چهار سوق چنداول کابل متولد گردیده تحصیلات ثانوی خود را در لیسه نجات به پایان رسانیده است .
وظیفه خویش را در وزارت اطلاعات و فرهنگ ، روزنامه انیس ، مجله ژوندون و مجله کمکیانو انیس آغاز نموده و بر علاوه خبرنگاری در روزنامه انیس قصه های شیرین خارجی مانند کلاه سرخک را از زبان آلمانی به فارسی برای کودکان ترجمه نموده که مجموعه این قصه ها بنام کتاب ( شهر وفا ) در موسسه بیهقی چاپ گردیده که به استقبال خوب کودکان مواجه گردید .
در سال ۱۹۷۵ میلادی بعد از اشتراک در امتحان کانکور برای ادامه تحصیلات عالی به شوروی آن وقت اعزام گردید .
طوریکه آقای کریمی خودش خاطرنشان میسازد که شرایط تحصیلی برای محصلین خارجی مناسب و مساعد بود و در دانشگاه ها ایدئولوژی بطور جبری به کسی تحمیل نمی گردید ولی متاسفانه اکثر محصلین کشور های جهان سوم تشنه سیاست جنگی ها بر علیه همدیگر بودند و کمتر به مسلک خود علاقمندی نشان می دادند.در سال ۱۹۷۸ میلادی که کودتای ثور در افغانستان صورت گرفت و تاثیر ناگوار به سرنوشت محصلین افغان گذاشت افغانها به نامهای خلقی ، پرچمی ، شعله ای ، غیر حزبی یا بیطرف متفرق ، بدبین و دشمن به همدیگر گردیدند .
من در آن سال به صنف چهارم دانشگاه دولتی مسکو محصل بودم ، به مسائل سیاسی علاقمندی نداشتم و در کنار دانشگاه کتابهای درسی را برای افغانستان ترجمه می کردم و همچنان فلم های هنری و مستند را برای وطن عزیزم دوبله و ترجمه مینمودم.
ازین که عضویت حزب دموکراتیک را نداشتم مکتوب اخراج بنده اولتر از همه از سفارت افغانستان صادر گردید ، اما مقامات دانشگاه با توجه به سوابق درسی و همچنان ترجمه کتب علمی و فلمهای هنری و مستند که انجام داده بودم ضمن مکتوب رسمی به وزارت تحصیلت عالی افغانستان اخراج من را مغرضانه و غیر عادلانه خوانده تقاضای ابقای من را تا ختم تحصیلات نمودند.
به این ترتیب سفارت افغانی گویا با توجه به سوابق خوبم اجازه داد تا تحصیلات خود را ادامه بدهم ، بلاخره در سال ۱۹۸۰ میلادی پوستری خویش را دفاع نمودم، شورایی علمی دانشگاه دولتی مسکو به اتفاق آرا پیشنهاد نمودند تا رساله علمی دکتورا را پیرامون نقش و جایگاه ارتباط جمعی در انقلاب های فرهنگی تحقیق نمایم و در سال ۱۹۸۵ میلادی دوکتورای خویش را موفقانه دفاع نموده و همزمان در موسسه نشراتی ( نوستی ) به ترجمه آثار ادبی و علمی می پرداختم .
بعد از فروپاشی شوروی سابق که راه برگشت به وطن خطرناک گردیده بود نظر به سوابق کاری و علمی به صفت خبرنگار و تحلیلگر در امور بین المللی ایفای وظیفه نمودم ، در سال ۲۰۱۲ میلادی نظر به پیشنهاد رسمی عزیزالله کرزی سفیر افغانستان در مسکو به وطن برگشتم و بعد از دو سال بیکاری به پیشنهاد وزارت اطلاعات و فرهنگ و فرمان کرزی به صفت آتشه فرهنگی در مسکو مقرر گردیدم که متاسفانه کاکای کرزی که خود من را به گونه ( دانشمند و فرهنگی ) معرفی نموده بود اما در عمل با قید گردانیدن پاسپورت سیاسی ام مانع اشغال وظیفه ام گردید .
مشیت الهی و سر نوشت بار ها مرا از مرگهای حتمی نجات داده ولی چهل سال اخیر دولت های که بدون اراده مردم افغانستان بر مردم ما تحمیل گردیده اند بازی به سرنوشت وطن و ظلم و تبعیض در مقابل مردم و به ویژه روشنفکران که موضع گیری های ملی ، تاریخی و فرهنگی دارند قاعده گردیده است و نمی گذارند تا افراد و اشخاص واقعا” دلسوز به وطن وظایف خود را انجام دهند مجبور به مهاجرت گردیده در موقع مرگ به نفرین فرشتگان مواجه خواهند گردید و امروز تبعیدیان ابدی از وطن بیشمار اند و تا زمانی ادامه خواهد یافت که افکار مردم بیدار گردد و خداوند وطن را از شر خائنین و وطن فروشان نجات بدهد.
آقای کریمی در حدود ۲۵۰ فلم و کتاب را ترجمه و هم کتاب ( فرهنگ در آیینه مطبوعات ) و ( فرهنگ ستون فقرات جامعه ) را به زبانهای خارجی نشر نموده است .
دوکتور کریمی در دانشگاه مسکو به حیث استاد و خبرنگار ایفای وظیفه نموده متاهل بوده دارای دو فرزند میباشند و به آمریکا اقامت دارند.