من نه از ایران نه ازهند ونه ازچینم پدر
باغ درد وناله ام را پیرِ گلچینم پدر
گفتمش تاجیک ؛پشتون ؛هزاره ؛کیستی؟؟
آه سوزانی کشید وگفت مسکینم پدر
رونقِ بازارِ دلّالانِ جنگِ مذهبم
گاه شیعه گاه سنی گاه بی دینم پدر
دود فریاد دلِ من راکسی هر گزندید
دودمانِ بی کسی راقومِ دیرینم پدر
ناتوان حیران پریشان دربدر دیده به در
روی تختِ دردٍِ پیری خارِ بالینم پدر
دربگیرد تا ستم از شعله ی نفرین من
هرسحردرگاهِ حق را مرغِ آمینم پدر
…
نورالله وثوق
..
…
۱۳۹۴/۰۸/۲۸ خورشیدی