فرض کنید چهل میلیون نفوس داریم و بازهم فرض کنید پنچ میلیون با سواد و تحصیلکرده و کادر های مسلکی داریم که بیشتر شان مهاجر شدند , بقیه نفوس کشور همه مردم عام و دهقان , مالدار و کسبه کارند که در حقیقت نفوس اصلی کشور را تعین و میکنند و همین مردم بیشترینه خواهان یک دولت اسلامی بودند و هستند .
اگر از زمان داود خان شروع کنیم تا امروز هیچ رژیمی چه جمهوری , دموکراسی , کمونیستی , مردم سالاری ووو کار آمدی نداشته و مردم فقط و فقط حکومت اسلامی و شرعی میخواهند .
دولت ها و رژیم ها پی یکدیگر آمدند و رفتند , کشتند بستند به زندان انداختند بناموس مردم تجاوز کردند و هزار مصیبت دیگر آفریدند اما مردم تغیر نکردند , مبارزه کردند شهید دادند دعا و خیرات دادند تا اینکه خداوند صدایشان را شنید و دعایشان را مستجاب کرد و دولتی فراگیراز مجاهد و ملا و چلی برایشان به ارمغان آورد ( امارات اسلامی افغانستان ) .
نمیدام این رژیم ( امارات اسلامی افغانستان ) چه مدتی دوام خواهد کرد , شاید مدت کوتاه و شایدهم برای همیشه !
اینها ( امارات اسلامی افغانستان ) همچنان همان کار را که دیگر رژیم ها کردند میکنند , دشمنان خود را به حکم امیر شان نابود میکنند و این را بخیر مردم و امارات اسلامی افغانستان میدانند .
تصویری را که آنها ( امارات اسلامی افغانستان ) درچشم و ذهن مردم تحمیل کرده اند همان پیراهن و تنبان سنتی و مردمی با تفنگ های خارجی بر شانه , موی بلند و ریش رسیده , ترس و حراس از وجود فزیکی شان روزانه در شهر,کوچه و پسکوچه های افغانستان است .
این یک حقیت است که با چشم سر هروز بگونه ای هرشهروند افغان با آن روبرو است .
نمیخواهم بحث را سیاسی بسازم سر شمارا بدرد بیآورم , این خلاصه ای از جریان زندگی سیاسی و اجتماعی مردم است .
با تجاوز مستقیم بیگانگان وهمسایگان افغانستان , ایجاد یک وزیرستان دیگر در شمال کشور , میخواهم احساسم را اینگونه بیان کنم که خدا حافظ آزادی , خدا حافظ دیگر اندیشی نیک , خدا حافظ فرهنگ و هنر.
بجاست از کسانیکه در طول سالها برای ایجاد همنوعی و همدلی و فرهنگ سازی کار کردند و زحمت کشیدند سپاسگذاری کرد.
از تمام نویسنده گان و شاعران که برای رشد زبان های کشورم زحمت کشیدند
از تمام اساتید و بزرگان هنرو فرهنگ که ایجادگری کردند , نقاشان , مجسمه سازان , خطاطان , طراحان , مهندسان …
از تمام بزرگان و اساتید اهل موسیقی و ساز که با صلیقه های زیبای شان به ملت سرودند و خوشی هدیه دادند
از تمام بزرگان و اهل تیاتر و سینما که زندگی را برای ملت معنی دادند و کم و کاست های بشری را به نمایش گزاشتند
از تمام بزرگان و اهل کلتور و فرهنگ , معلمین و تعلیم و تربیت خلاصه همه ای بزرگان و عزیزانیکه در ساختار جامعه فرهنگی , سیاسی ،نظامی ،اجتماعی ، اقتصادی و معنوی کشورم در طول این سالها بیدون گرایش به سمت و قوم و زبان صادقانه فعلالیت کردند سپاسگذاری کنم
سر تعظیم برایتان فرو می آورم
دستان تک تک شمارا می فشارم و میبوسم .
خدا حافظ افغانستان
خدا حافظ کلتور و فرهنگ زیبای وطنی
ملل متحد و حقوق بشر با همایش هایش فریب و دروغ است ، پلان قبلآ طرح شده و به ادامه تسلیم دهی جریان دارد .
ارادتمند شما
زبیر پاداش