نبود جلیل پرشور مبارز راستن کشور در میان بازماندگانُ دوستان و همرزمانش ُ غمیست تلخ و ظایعه ایست جبران ناپذیر.
پرشور ُ فرزند صدیق وطن که تا آخرین لحظه قلبش برای خلق زحمت کش وطنش می تپید ً او کسی بود که در مبارزه درون حزب علیه هرگونه پوتاژ زهنیگرانه چون دیوار فولادین بخاطر پیوند ناگسستنی رفقای همرزمش می رزمید و در مبارزه علیه ارتجاع ملی وبین الملی با تلاش سختگی ناپذیر مبارزه کرد. پرشور سمبول تقواُ رزمندگی و صداقت در راه تحقق آرمانهای ملی و ارمان های حزبی اش از هیچ گونه فداکاری دریغ نورزید. این اندوه بزرگ روح تمام رفقای همرزمش و وطندار عزیزش که از شخصیت وطن پرستانه و عدالت پسندی او شناخت داشتندُ متاثر ساخته است.
بدین وسیله مراتب تسلیت عمیق خود را به تمام اعضای فامیلش ُ همسر مهربان و فرزندان عزیزش و تمام رفقای همرزمش تقدیم میدارم.
پرشور عزیز روحش شاد و رهروانت زیاد باد