********
چو ازسرو خرامان دل گرفتم
از آن پس از محبان دل گرفتم
بمن کنـــــج تنهایی زیب دارد
ز باغ و سیر بستان دل گرفتم
بهار و گل کـــــجا شادم نماید
که از گلچهره جانان دل گرفتم
ز تذویر مسلمان چهره در شهر
قسم بر روی قــــران دل گرفتم
مکن عیــــبم که در هنگام پیری
جـدا گشــتم ز جانان ؛دل گرفتم
ز کار عاشقـــــــی تر سی ندارم
ز بیم شـــــــام هجران دل گرفتم
ندیدم مـــــــهر و الفت بین یاران
دو رنــگی دیدم و زآن دل گرفتم
امکان ثبت دیدگاه وجود ندارد.