گر دیــــــــــدهء اشکبار دارم
ابری غــــــمی هجر یار دارم
خرم نــــــــشود ز آب چشمم
گلدســــته به شوره زار دارم
از بسکه خزان کشیده ام من
دایم هـــــــــــــوس بهار دارم
هر لحظه که عمر میشود کم
شـــــــــکرانه زکر دگار دارم
چون هر نفسم غم و عذابست
از مرگ نه ترس و عار دارم
آنکــــو که سرشت من قلم زد
زو گــــــلهء بیــــــــشمار دارم
زاهد چــــــــــــو نماز میگزارد
نفرت ز نـــــــــــــماز گذار دارم
فارغ ز بـــــــدی و خوبی گشتم
نی سایـــــــــهء گل نه خار دارم
روی تـــــــو اگر چه در نقابست