| Maliha Hussaini is one of four Afghan teachers who talked about the future of her country while doing workshops at St. Francis Xavier University’s Coady Institute in Antigonish. The teachers were in Nova Scotia this week for the Canadian Women for Women in Afghanistan symposium held in Pictou. (AARON BESWICK / Truro Bureau)MALIHA HUSSAINI smiled as if consoling a despondent child.
“Of course, there’s hope. If there is no hope, there is no life”. Hope is a word thrown around casually in this country, where there’s plenty of it. But on Wednesday, as undergrads with the easy smiles of those bearing great expectations moved through the golden leaves falling on St. Francis Xavier University’s Coady Institute, inside a classroom, four veteran Afghan teachers shared their experiences of hope and education. ادامه خواندن Hope & Education by Aaron Beswick, Truro Bureau, The Chronicle Herald October 20, 2012 |
افغانستان در حلقه تیم ها وگروه های بحران آفرین وبحران سنج گیر مانده است یکی با بی کفایتی ، بی مسئولیتی وبی تفاوتی آفت بحران را توسعه وگسترش میدهد وگروهی در بیرون عمق بحران وپیامد های آنرا در ایندۀ افغانستان ذره بینی میکند وبد تر از همه اینکه مردم مظلوم افغانستان در برابر اثرات بدی بحران دست بسته اند وحتی کوچکترین چانس بخاطردفاع در برابر هجوم مصیبت های ناشی از بحران وفرار را ندارند.ملت را قصدا اسیر پنجه بی رحم بحرانهای فراگیر وغم انگیز ساخته اند.
از آنجاییکه مردم باسواد در تمام جهان ومنجمله در وطن عزیز مان دارای ذوق ها و سلیقه های متفاوتی اند؛ یک تعداد به نثرعلاقه دارند، عده ای شعر را ترجیح میدهند ، عده ای داستانهای پولیسی را خوش دارند، عده ای ریالیزم را ترجیح میدهند، وگروهی رومانتیزم را خوش دارند وعده ای هم به نوشته های مستند وعلمی توجه بیشتر مبذول میدارند، بنا مطابق به تمایزهای فوق گروپ های متعدد نویسنده گان وجود دارند که با آثارخودعطش این همه خواننده ها را مرفوع میسازند. هر نویسنده گروپ مشخص خواننده های خود را دارد. بدین ترتیب هیچ نویسنده ای را سراغ نخواهی داشت که جواب گوی توقعات همه خواننده ها بوده و همه قلب ها را تسخیرکند. از جانب دیگرخواننده ها هم دارای فهم وعقل و درایت و استعداد واندوخته ادبی وعلمی متفاوت اند. ازاینرو نسبت به نوشته هاییکه به دسترس شان قرار میگیرد طبعا واکنش های مختلف دارند. برای یک تعداد احسن و دلپذیراست اما یک عده از آن سر در نمی آورند، در نزد عده ای مخالف نظر و تفکر شان میباشد و قابل انتقاد و سوال برانگیز جا می افتد.
پیش از هر چیز؛ فرض و دین خود میدانم که مراتب بهترین احترامات و سپاسگذاری های خویش را خدمت یکا یک کاربران بصیر و خبیر ویبسایت بزرگ «اخبار افغانستان ـ http://afghanistannews.org/» درگاه کهکشان انترنیتِ – افغانها و انترنیت برای افغانها ابراز دارم. واقعاً برای خودم هم تعجب آور و شگفت انگیز است که در نظر خواهی یک ویبسایت چنین بزرگ و وزین در مورد نویسنده گان زبدهء کشور با عظمت و تاریخی مانند افغانستان؛ روی چه دلایل و ملاحظات و محاسبات؛ آدم گمنام و خجول و پنهانکاری مانند من که حتی سابقهء کامل سه ساله در انترنیت ندارم؛ به حیث “نویسندهِ دانشمند نمبر اول” برگزیده میشوم.
کشور عزیز ما افغانستان در ادوار مختلف تاریخی ، مهد پرورش فرهنگها و تمدنها بوده است .ولی طبعا” مانند سایر ملل جهان ، تاریخ مردم ماهم آکنده از نشیب و فراز ها میباشد. حفریاتی که طی قرن گذشته در گوشه و کنار کشور ما صورت گرفت ، نه تنها شرایط مادی زندگی مردم مارا در مقاطع مختلف تاریخ بیان میکند ، بلکه تحولات فکری و عقیدتی آنهارا نیزمعرفی میدارد. امروز از برکت همین تحقیقات باستان شناسی میدانیم که مردم ما و یا بخشهای از آن در کدام دورۀ تاریخ ، چه آئین و یا مذهبی را پیروی نموده اند؟ کدام امپراتوری ها را خودشان ایجاد کرده اند؟ و به مقابل کدام قدرتهای مهاجم قد علم نموده اند؟
با حضور بالفعل و سنگین نیرو های لشکری و نظامی بیش از 50 کشور از جامعهء جهانی!؟ تا کنون، ظاهرا معلوم نیست که اوضاع افغانستان به کدام جهت سمت و سو داده میشود. دولتمردان افغانستان، انتصاب شده از جانب غرب نیز با ترفند و طفره و لجاجت تمام، قضایای اصلی پشت پرده در امور افغانستان را از مردم افغانستان پنهان نموده و سخت بر تطبیق احکام و تحقق اهداف رذیلانهء باداران شان مصروف اند.اما من اینک از زلزله ای میگویم که اندکی آنسوتر رویداده و معهذا، به معنای تکانه مستقیم و اصل هوشداری است به مردم افغانستان( احزاب ، سازمانهای زنان و جوانان، نهاد های فرهنگی و مدنی، تشکلات صنفی تحصیلی، 
در اعتراض روز دوشنبه که در آن مخالفان تغییر نام دانشگاه پروفیسور استاد برهان الدین ربانی،صنوف درسی را بسته کردند، به خشونت انجامید که در جریان آن شماری از دروازه‌ها و پنجره‌های دانشگاه را شکستند و تعدادی هم زخمی شدند.
طوریکه شنیده ومشاهده میشود نشست ها وفعل وانفعالات هیئت رهبری دولت جمهوری افغانستان در اسامبله ملل متحد در راستای آنچه در افغانستان مطرح میشد در حرکت نیست ویا اینکه عکس آنچه در فضای سیاسی افغانستان سایه افگنده در حرکت است.چه بزرکترین دغدغه مردم افغانستان خوف وترس وزندگی نا مطمئن است که از اثر ضعف نیرو های امنیتی ورهبری کشور مردم را بفرضش غم نشانده است و ومشکل دیگر تجاوز اشکار اردوی پاکستان بر خاک افغانستان است که مردم عادی را نیز وادار به مظاهره وبسیج علیه تجاوز آشکار دشمن قسم خورده افغانستان ساخت وبه همین دلیل انتظار میرفت فشار های علیه پاکستان بخاطر بر چیدن لانه های ترور ووحشت وتقف حملات توپخانه پاکستان در اسامبله عمومی ملل متحد باز تاب گسترده داشته باشد اما 
برای زنده نگهداشتن نام شخصیت ها در تاریخ کشور باید معیار های مشخص از طرف حکومت ومراجع قانونی پیشبینی شود تا بجای تشویق ودلگرمی مایه انزجار ودلسردی نگردد.هر چند در طول سه دهه موارد مختلف را شاهد بودم که شهر ها وجاده ها بنام افراد وشخصیت ها نامگذاری شده است اما این نامگذاری ها پیوسته سوال بر انگیز بوده که چرا وبه چه دلیل جاده شهر مؤسسه ونهاد دیگری که قبلا از خود دارای نام ونشانی بوده به نام اشخاص تغییر ی نام کرده است.گاهی این نامگذاری باعث جاودانگی خاطر ونام شخصیت ها میشود وگاهی هم نتائج معکوس از خود بجا میگذارد وما درین اواخر شاهد غوغای نامگذاری پوهنتون تعلیم وتربیه بنام شهید صلح استاد ربانی هستیم که بجای عزت باعث خفت نام ومقام شان شده که خواستم درین مورد نظری ارائه بدهم تا در آینده بتواند از بروز مشکلات این چنینی بکاهد.
اینکه بزرگان ورهبران الگو ونمونه اند شکی وجود ندارد مردم از رهبر وخورد از کلان در کردار ورفتار شان الگو میگیرند واگر بزرگان راه خطارا پیشه کنند مثل آن است که نمک بگندد دیگر پوسیده ای را دوای نیست درست مثل اینکه ملت مظلوم ما در آن قرار دارد.درین کشور بزرگان را ازقانون شکنی، رشوه ستانی ومفسد چرانی عاری نیست.من درین نوشته کلی گوئی نمیکنم ونمی نویسم رشوت است وفساد وقانون شکنی بلکه مینویسم اینجا به این دلیل طور مشهود ومستند واقع بینانه وارد جزئیات وعینیات میشوم که چه کسی واقعا در کشور عامل فساد وقانون شکنی است. حکم ماده ششم قانون اساسی چنین 
روز های هفته شهید وروز تجلیل از سالروز شهادت احمد شاه مسعود قهرمان ملی است ، این روز روز ملی در کشور رخصتی عمومی میباشد. همه جا سخن از آن است که طالبان و استخبارات پاکستان قاتل کاروانهای شهدای افغانستان اند از شهدای نامدار چون احمد شاه مسعود وهمسنگران وهمقطارانش چون فر مانده عبدالحق ، وحاجی قدیر، وجنرال خان محمد ، وعبدالرحمن سید خیل وانجینر عمر واحمد سمنگانی وجنرال داود ملک زرین جنرال شاه جهان نوری وده ها تن فر مانده مشهور با ملیونها شهید گمنام دیگر نام شان درین مراسم گرفته میشود وبنام شهیدان آزادی خواه عدالت پسند وافتخار آفرین کشور .ودر صدر شهادت عالم دین ورئیس شورای عالی صلح مرحوم استاد بر هان الدین ربانی که این روز بنام صلح ووحدت نا مگذاری شده که خداوند شهادت همه را قبول کند رحمت خداوند ج وسیع وعذاب آن به هرکس که اراده کرد خواهد رسید.
بعد از انتشار کتاب جدید من تحت عنوان ( افغانستان آماجگاه فتنه ها و آسیبها ) تعداد از مزدوران معلوم الحال استخبارات پاكستان مي خواهند با تهديد من را به سکوت و یا ترك وطن مجبور سازند آنهم سکوت در برابر لشکر سیاه جهل ووحشت، سکوت در برابر ظلم استبداد بی عدالتی و در برابر تجاوز پنهان و آشكار استخبارات دشمن قسم خورده مردم افغانستان که هر روز پنجه خونینش گلوی ملت مارا می فشارد وقلب هارا نشانه میرود. و راکت بارانش همه روزه در ولایت کنر ادامه دارد از انتحار و انفجار آفرینی هایش همه آگاه اند سکوت در برابر فساد های مالی واخلاقی وبالأاخیره خموشی در برابر در ترفند های الحاق افغانستان به دشمنان سیه دل يعني پاكستان زیر نام آوردن صلح و مصالحه خطاب من به مزدوران مزد گیر کشور پاكستان اين است
درین روز ها باز هنگامه ای دایر بر «وا اسلاما!» بر پاست؛ چرا که گویا کدام فیلمساز مجهول الهویهء امریکایی ـ یهودی قسماً با شراکت تیری جونز مشهور بالفساد و به فرمودهء شریعتمداران و ولیان فقیه اعظم اسلام عزیز!!!: «سفیه و دیوانه!» طی فیلمی بی نظم و قاعده و اس و اساس هنری و مستند؛ گویا بر پیامبر اعظم اسلام توهین نموده است!
هموطنان صلح دوست شهید پرور ورنج آشنا سلام! خواستم بار دیگر بمناسبت روز هفته شهید بر داشت های فکری وانباشه های دل را با شما شریک سازم، روز شنبه 18 سنبله 1391 و8 سیبتمبر 2012 از هفته شهید درکابل پایتخت وبرخی ولایات کشور تجلیل بعمل آمد هر چند سالهای قبل این روز بمناسبت شهادت شهید احمد شاه مسعود فر ماندۀ مشهور جمعیت اسلامی در برابر روسها وبعد فر ماندۀ مقاومت علیه آنچه هجوم ایادی خارجی در لباس طالب خوانده میشد از طرف لویه جرگه عنعنوی بنام هفته شهید شامل تقویم رسمی کشور گردید اما حالا کمیسیون فرهنگی واجتماعی پارلمان آنرا رسما من حیث روز شهید تأئید وبرایش شخصیت حقوقی داده است
با سلام و سپاس خدمت گرداننده گان محترم ویب سایت های انترنیتی که در حال حاضر عمده ترین آنها؛ مقدمترین سکو های جریان نو زایی و رونسانس اجتناب ناپذیر در افغانستان میباشند؛
اخیراً به یکی از عجایب ترین تجربه و واقعه در زنده گانی خود و در طول و عرض آنچه معلومات آفاقی دارم، روی به روی گشتم.وقتی بکس ایمیل های خود را گشودم؛ نوشته بزرگوارانه و سرشار از عشق و امید دوست عزیزم عالم افتخار برایم رسیده بود که عنوان داشت «موفقیت بزرگ تازه برای کتاب و تئوری گوهر اصیل آدمی».