امسال هم گذشت سالی دیگری در وازه قلب ما را تک تک خواهد کرد. در سالی که گذشت بعضی ها تاختند و باختند و بعضیها ساختند. خیلی ها نفس کشیدند و خیلی ها نفس دادند. و کسانی هم آمدند. آنهایکه آمدند برای همیشه نمی مانند و اما آنهایکه رفتند؛ برنمیگردند.
زندگی بسیار کوتاه و بی مروت و نامرد است؛ ولی مهم اینست که ما قدر و قمیت همدیگر را بدانیم و از همدیگر دلگیر نباشیم.شگوفه درختان خیلی زیبا و با عمر کوتاست ؛ حیات انسان نیز به شگوفه درخت میماند.
ادامه خواندن پیام بهاری و تبریکی: ماریا دارواین پارچه تمثیلی از اثر یک واقعت عینی که در اثر بی توجه صحبت پدر خانواده در تلیفون واقع گردیده است. این پارچه توسط ماریا دارو نوشته شد و با همکاری زرغونه جان رفاه گردش و ماریا دارو در برنامه کورنی ژوند رادیو تلویزیون وطن بتاریخ ۱۳ مارچ سال ۲۹۲۴ نشر گردید. برای شیندن این پارچه تمثیلی جالب و انتباهی بالای ویدیو فشار بدهید.
دوستان گرانقدرازپیشرفت علم و فرهنگ دوره های تاریخی کشورآگاهی دارند وچندی قبل بنده کتابی را ازدست اخلاص جناب محترم استاد عبدالرحمن «فریدون» سلجوقی اثرگران بهای جناب محترم نصرالدین سلجوقی را بدست آوردم وازآن کتاب پرمحتوا خیلی فیض بردم؛ اکنون جناب محترم نصرالدین سلجوقی کتاب رساله موسیقی درمانی نوشته ی وتالیف ذیقمیت خواجه عبدالرحمن غزنوی بن سیف الدین غزنوی یکی ازدانشمندان قرن دهم را که اندکی پس از عصرتیموریان تحریروبا معرفی مقامات و پرده های موسیقی پرداخته بود وبیان خاصیت درمانی علم موسیقی را دررفع بعضی امراض شرح نموده است ؛ برایم ارسال داشته اند.
ادامه خواندن رساله موسیقی درمانی: نقد ونظر ماریا دارو
با ابیات زیبای از شاعر شیر ع مشکل اساس زنان که تعصب جنسیت در سرتاسر کشور حکم میراند؛ تلاش نماییم . در حالیکه طالبان در های مکاتب را بروی نیم پیکر کشور بسته اند و خشنوت علیه زنان جریان دارد؛ چطور میتوانیم از روز همبستگی زنان محکوم و محروم وطن سخن سرانی نماییم. زن مانند اسپ وحشی نیستند که مرد بران سوارش شود و قیزه بدهنش بگذارد؛ بلکه زن شاهین بلند پروازیست که به آسمان آرزو ها در پرواز است. مردان باید پرواز کردن را یاد بآموزند تا دست شان بدامن مقدس زنان برسد.
ادامه خواندن به مناسب روز همبستگی زنان؛ « زندگی بنام زن اغازمیشود» : ماریا دارونویسنده پارچه تمثیلی ماریا دارو ؛ ممثلین زرغونه رفاه گردش و ماریا دارو.
گزینهَ سروده های فارسی دری و ترُکی اوزبیکی تحت عنوان باران و باور جناب استاد محمد اسحاق ثنا از چاپ برامد .
استاد محمد اسحاق ثنا متولد سال «۱۳۲۸» خورشیدی شهرستان اندخوی ولایت فاریاب افغانستان میباشند.
استاد ثنا تعليمات ابتدایهَ خود را در دبیرستان ابومسلم اندخوی و بکلوریا را در لیسه نادریه شهر کابل به اتمام رسانید و بعد در سال «۱۳۴۷» خورشیدی بصفت اموزگار در لیسه غازی به تدریس فرزندان وطن پرداخت و هم زمان در دارالمعلمین عالی کابل به تحصل عالی خویش ادامه داد. استاد ثنا در معارف کشور مصدر خدمات زیاد گردیده و چراغ علم را در خانه های هموطنان ما روشن ساخته است.
استاد محمد اسحاق ثنا در سال « ۱۳۷۱» خورشیدی مانند سایر هموطنان ما راهی هجرت آباد پاکستان گردید و بعد از «۱۲» سال انتظار یعنی در سال «۲۰۰۵ » میلادی در شهر ونکوور کانادا سکونت دایمی یافت.
ادامه خواندن مژده به دوست داران شعروادب؛ مجموعهء شعری «باران و باور» استاد محمد اسحاق ثنا اقبال چاپ پیدا نمود: نوشته ء ماریا دارویادآن ایام گرامی باد که همرای مادرم بدکان مرحوم پرانات برای خرید چپلک های مرغوب پلاستکی میرفتم.
شناخت مردم افغانستان از آن هنرمند محبوب کاریست دشوار، زیرا پران ناتهه همان طوریکه غنمیت تخلص مینمود انسان غنمیت و برومند، برای استحکام پل دوستی میان نژاد ها و مضاهب مختلف مردم کشور و از بین بردن تعصب زبان و عقیده بود. او به هیچ مذهب عقیده تعصیبی نداشت، قلب او سرشار از علم خدا پرستی و انسان دوستی بود او میگفت انسان را باید دوست داشت زیراانسان از محبت و عشق بوجود آمده است. خالق یگانه خلق کننده همه بشریت است این مهم نیست که طفل از کدام پدر و مادر و یا درکدام سر زمین بدنیا میآید و بکدام مذهب متعقد میشود و بکدام زبان تکلم مینماید. خدا را باید پرستید و انسان را ” کانون عشق و محبت ” است، باید دوست داشت. او عشق به خالق بشریت وعشق به انسان وانسانیت را وجیبه خود میدانست.
پران ناتهه “غنمیت” درسال 1927 میلادی درخانواده یی هندو افغان درگذر پایان چوک کابل تولد گردید درآوان کودکی شوق آواز خوانی را در سرداشت. زمانیکه درمکتب آسمایی شامل گردید با دختران و پسران هم سن وسالش بدون تعصب برخورد عالی انسانی داشت این خصوصیت اورا در جمع شاگردان مکتب آسمایی برجسته ساخته بود، تمام معلمین و شاگردان او میشناختند و دوست داشتند. درسن نوجوانی که هنوز 15 سال داشت در گرو زلفان سیاه، دراز و پریشان دختری بنام “ملکه” اسیر گردید، بعد از تحمل یک دوره عشق پنهانی که درکشور ما جز فرهنگ هندو و مسلمان بود، سوخت وساخت و سرود : آن سلسله مو آید اگر بر سربازار = بازار شود از نفسش تازه چو گلزار
ادامه خواندن یاد هنرمند گرامی ما « پرانات » گرامی باد: ماریا داروگردش
در باره چاپ کتاب آوای ماندگار زنان رسانه های جمعی افغانستان.
زمانیکه هنوز مكتب نمی رفتم؛ تنها دو رفیق داشتم هر روز در کوچه بازی میکردیم ؛ خانه ما پهلو هم قرار داشت و ازسر بام هم ارتباط داشتیم. سنجو و کمار دو برادر بودند؛ سنجو هم سن و سال من بود و اما کمار با آنکه از من خورد تر بود اما نسبت به سنجو خیلی رفيق من بود. اوخیلی اجتماعی بود و خیلی فکاهی میگفت.. هردو برادرها با من مانند دو برادر اصلي بودند. مادرش در شیرینی پختن خیلی لایق بود هر وقت بدست سنجو و کوماربرایم میتایی و لودو روان میکرد. یک روز برام میتایی روان کرده بود یک مقدارآن را برای فردا خود درپس خانه پنهان کرده بودم؛ مادرم آن را پیدا کرد وقصه من به گوش پدرکلانم رسید .پد کلانم با آن که حج رفته بود؛ وآدم خیلی متعدين بود هروقت که مرا درکوچه همرای سنجو کمار می دید مرامحنت میکرد . برو گمشو ؛ صد دفعه گفتم که در کوچه بازی نکو هر سه ما ازکوچه به خانه می گریختیم و درسربام دورازچشم پدرکلانم تشله بازمیکردیم اگر ما رابی خبردر کوچه گیرمیکرد ؛ با نوک عصا چوبش تشله های ما را درجوچه بد رفت می انداخت.
ادامه خواندن یـاد شوربازار کابل بخير: بقلم ماریا دارو
از انسان صادق نام نیک و یکی دیگر صدا باقي میماند. بلی مهدی ظفر یک استعداد فوق العاد عالی در هنر گویندگی داشت که در جمع نطاقان سابق و نطاقان هم زمانش رقیب نداشت. گویندگی در کنار مهدی ظقر هم جرائت میخواست ؛ او گویندگی را از دوره مکتب در کنفرانس ها آغاز کرد. همین فصاحت زبان و جرائت گویندی وی از مکتب استقلال به برون رسید و روانه یگانه دستگاه رسانوی « رادیو افغانستان » وقت شد. وی از برنامه های متعددی آغاز سخن رانی نمود بطورمثال : در برنامه های اطفال؛ کاکا منجانی اطفال شد. بعداٌ استعداد فوق العاده و جرائت سرشار ش به سایر پروگرام ها « مسابقات ذهنی رادیو؛ پروگرامهای هنری داستانی ؛ شعر خوانی زمزمه های شب هنگام ؛ تبصره های سیاسی و اخبار شب کشانید. مهدی ظفر نیم قرن با صداقت و پشت کار به اوج شهرت رسید. اما ثمره صداقتش همان بود که دیدیم.
این تیپ نیم قرن پیش به صدای گیرای مهدی ظفر سروده شده است و یکی از دوستان بزرگوار از آرشیف شخصی خود
برایم فرستاد که از ایشان سپاس گذارم .
ادامه خواندن شادروان مهد ظفر نطاق برجیسته و تكرار نشدنی راديو تلویزیون ملی افغانستان : ماریا داروقسمت اول داستان
قسمت دوم داستان
https://www.youtube.com/watch?v=ICA-1guCVPs
قسمت سوم
روی ویدیو ها فشاردهید وداستان را بشنوید:
دوستان گرامی اگر مایل باشید که داستان را مطالعه نمایند ؛ لطفاٌ روی کلمه ادامه خواندن فشار دهید .
برادر هموطنم {الف، شین} چهان سپاس از شما که برایم اجازه نوشتن این واقعیت تلخ را دادید؛ امید طرف قبول تان گرفته باشد.
اگر میخواهید داستان را بخوانید در ذیل فشار بدهید
ادامه خواندن درکوچه باغ های عشق داستان کوتاه نوشته ماریا دارو: به صدای رجنی پران کمار
افغانستان و مردم آزاده آن به رنگین کمال میماندکه دارای فرهنگ غنی و قدیم بوده و درهر دوره های تاريخی شگوفاییفرهنگ و تمدن در کشور شگفته و بعضا نسبت تغییرات ساسی و حاکمین ناکام و دست نشانده؛ خموشی اختیار نموده است. اما شگوفانی های ادوار مختلف را تاریخ فراموش نکرده و دوباره درخشان گردیده و میگردد. هنرهای نقاشی؛ هیکل تراشی؛ صنایع دستی ؛ هنر معماری و مهندی و خطاطی موسیقی و هنر تمثیل را میتوانیم از دوره های خیلی قدیم به استناد شواهد تاریخی دراثر کشفیات جدید درمی یابیم. مطالعه آثار و مدنیت تاریخی سرزمین ما را روشن میسازد که کشورما دارای تمدن خیلی پیشرفته و فرهنگ غنی تاریخی درمنطقه میباشد. این تمدن و شگوفایی قبل از تمدن یونان بوده میتواند. درگذشته سر زمینی که آريانا؛ پس از آن خراسان و حالا افغانستان نامیده میشود در طول تاريخ فراز و نشیب فراوان فرهنگی رااز زشتی روزگار دیده است. بعد از دوره رسنساس و که اروپا پایش به قاره آسیاه و افریقا باز گردید و متوجه تمدن پیشرفته دو قاره شدند. زمین شناسان به مرور زمان در پی شگافتن زمین شدند که تمدن های قدیم رااز زیر خاک برون آورند.. انسانها معاصر از تمدن قدیم شینده و یاخوانده اند مگردر عصر حاضر نظر به پیشرفت و سایل تکانالوژی جدید کشفیات بیشتر بدست آمده است و توام بدست نشرات جمعی میرسد و از پیدایش اثار قدیم غنامندی فرهنگی وطن بیشتر باخبر میشویم. در این اواخر کتاب که توسط یک خانم پروفیسور مصری بنام »عفاف السید زیدان« تحت عنوان »مصریه البلاد الافغان « نوشته شده است؛ بدستم رسید و مطالعه نمودم. او در کشور ما به تحقيقات علمی؛ ادبي و فرهنگی پرداخته و در مورد زبان فارسی و شعرای پارسی زبان» عنصری بلخی و امیر خسرو بلخی؛بخاطر دکتوراي خوش پرداخت و اما به آن دو شاعر بسنده نشد و به معرفی سایر شعرا ؛ و دانشمندان فرهنگ و ادیبان چون : فرخ سیستانی؛ سنایی غزنوی ؛ ابوالقاسم فردوس و استاد سخن خیلل الله خلیلی؛ استاد عبدالحق بیتاب؛ استاد فکری سلجوقي صلاح الدين سلجوقي ؛ عبدالرحمن پژواک؛ شائق جمال؛ انور بسمل؛ صوفي عشقری؛ حنيف بلخی؛ عبدالحق واله و رابعه بلخی تحقيقات انجام داده و در باره فرهنگ غنی افغانستان و مردم بافرهنگ و ادیب ؛ رسوم و عادات شان و شرح حال شاعران و ادیبان عزیزالقدر ما که فرسخ ها دور در جغرفیای سرزمین عرب قرار دارد ميراث فرهنگی مارا آنچه مستحق اند؛
ادامه خواندن سخن چند درمورد وارث الشعرا نذیر ظفر: نوشتهء ماریا داروخانم ماریا دارو در باره نهضت زنان در فعالیت های رسانوی و تیاتر افغانستان.
خانم پیکر «جلوه» افسانه هنرمند با استعداد؛ از تیاتر شهر « شاری » ننداری تا ستودیوی رادیو کابل وقت با آواز ملکوتی و کرکترعالی و شخصیت بی همتایش در جمع هنرمندان کشور شهرت داشت. وی با برخورد صمیمانه خود در قلب تمام همکاران رادیو تلویزیون ملی و سایر هنرمندان جا داشت. خاطرات نیک و فراموش ناشدنی از خود بجا مانده است. او یکبار چنین خوانده بود « من لاله آزادم خودرویم وخودبویم- در دشت مکان دارم ؛ فارغ ز لب جویم» اکنون این بانوی آزاده فارغ از همه دغدغه های دنیا گردید و در دشت مکان اختیار کرد مکان ابدی برایت افسانه جان سایه رحمت الهی باد.
بانو پیکر «جلوه » افسانه را چنین می شناسیم :
« لیسه نجات « امانی » به اساس قرار داد جانبین کشورألمان و افغانستان اعمار گردیده بود و استادان آلمانی به تدریس در لیسه نجات اشتغال داشتند اما در زمان جنگ جهانی دوم استاد دان آلمانی به کشورشان برگشتند. دانشمندان افغانستان از بسته شدن آن لیسه در هراس بوند. بر اثر زحمات و تلاش های شادروان استاد عبدالغفور برشنا که خود نیز به زبان آلمانی مسلط بودند ٬ از دانشمندانی که زبان آلمانی میدانستند؛ تقاضا نمود که در کنار وظايف رسمی شان جهت فعال نگهداشتن لیسه نجات « امانی » به تدریس شاگردان بپردازند. در النجا زمینه رشيد هنر تئاتر نیز مطرح گردید.
ادامه خواندن بانو پیکر«جلوه » افسانه را چنین می شناسیم: نوشتهء : ماریا دارو
برای مطالعه کتاب بالای تینک ذیل فشار بدهید.
https://docs.google.com/document/d/1-r7E4O_hUumdzcLFvhXpb0607DCfltNrJkW1ml8TvV4/edit
مهمان برنامۀ صدای زنان، این بار خانم ماریا دارو است، که نویسنده و یکی از شخصیت های رسانه ای افغانستان میباشد.
نشر شده در : 13/09/2023 – 19:27
بر روی لینک فشار بدهید و مصاحبه را بشنوید.
در این مقطع زمان که گروه منفور؛ فاقد سواد و فرهنگ با افکار قرون وسطایی و معامله گر سایه تظلم را بر ملت ما افگنده است و درب معارف و مکاتب را بر روی بانوان شجاع و مستعد ما بسته اند؛ نباید احساس ناامیدی کرد زیرا قلم به دستان ما در داخل و خارج ازکشور پیوسته در نگارش ادامه میدهند و زبان و فرهنگ مان را با گلواژه های شان عطور زندگی می بخشند …
از این جمله نویسندگان مجرب و چیره دست یکی هم بانوی گرانسنگ و نویسنده کتب متعدد خانم ماریا جان دارو است که با وجود مشکلات محیطی شجاعانه می نگارد و برغنای معنوی ما می افزاید.
در همین روزها کتاب تازه شان تحت عنوان (اتاق شماره ۲۲) درآنلاین منتشر گردیده است.
در همین رابطه مصاحبه اختصاصی با این خواهرما انجام دادم و شما دوستان را به خوانش آن دعوت میکنم.
سوال – تاکنون چند کتاب و با کدام عناوین را نوشته اید و هموطنان ما از کدام مرجع می توانند آنها را بدست آورد ؟
جواب – جناب محترم ظفر گرامی وارث الشعرا شیوا بیان ؛ ژورنالست آگاه و فعال و نویسنده توانا ؛ خدمت شما وعلاقمندان کتاب عرض سلام و ادب دارم.
ادامه خواندن مصاحبه جالب نذیر ظفربا : خانم ماریا دارو
داکتر عبدالواسع لطیفی سابق استاد و رئيس فاکولته طب کابل ؛ نویسنده و مترجم درامهای تیاتر افغانستان بتاریخ بیست و هشتم ( ۲۸ جولای ۲۰۲۳- م -) جان به جان آفرین بخشید..
انا لله وانا الهی راجعون
داکتر عبدالواسع لطیفی بتاريخ دوازدهم ماه می ( ۱۹۲۸ -م) در شهر کابل تولد گردید
وی بعد از ختم لیسه استقلال و کسب دیپلوم هم ردیف با دپیلوم بکلوریا کشور فرانسه شناخته شد و به تعقب آن در سال ( ۱۹۵۱ -م) شامل پوهنحی طب پوهنتون کابل گردید.
استعداد و خلاقیت شادروان لطیفی در دانش لسان فرانسوی در سطح خیلی بالا بود و در ساعت درسی که توسط استادان فرانسوی و افغانی به لسان فرانسوی تدریس می شد او لکچر استادان را برای محصلين ترجمه می کرد.
پس از فراغت دانشکده طب در ( ۱۹۵۷ -م ) به حيث کدر علمی پوهنحُی طب در پوهنتون کابل بر رتبه پوهیالی درکدرعلمی دیپارتمنت مایکریولوژی و ویرولوژی قبول گردید و در این رشته الی رتبه پوهاند رسید.
ادامه خواندن خشت بزرگ از خانه تیاترسابق افغانستان فرو ریخت : نوشته ماريا دارو
امروز دیباچه زیبای اشعار بنام « سخن با گل سوسن » که از احساس پاک و خامه توانای شاعر ذواللسانین جناب محترم استاد محمد اسحاق ثنا طبع شده است ؛ بدستم رسید.
نام کتاب : سخن با گل سوسن
شاعر : محمد اسحاق ثنا
محل چاپ : مزار شریف ؛ چاپخانه امید در بلخ . تاریخ چاپ ؛ حوت «۱۴۰۱ -هش »مارچ «۲۰۲۳-م»
پشتی اول کتاب با یک گلدان گل زیبا ی سوسن توسط محترم حامد عالمی طرح و ترتیب شده است. در پشتی چهار کتاب زندگینامه مختصر جناب محترم استاد ثنا با فوتوی شان طبع گردیده است. ویراستار و نگارنده یاد داشت این دیبا چه در حدود چند صفحه به قلم توانای جناب محترم پوهنوال دکتور سید محمد عالم لبیب نگارش یافته است. مهتمم : محترم استاد صالح محمد خلیق میباشد و برگ آرایی آن را محترم سید علی موسوی انجام داده است.
دوستان گرانقدر!
ادامه خواندن دیباچه زيبای اشعار بنام « سخن باگل سوسن» : ماریا داروسعدیا مرد نیکو نام نمیرد هرگز — مرده آن که نامش به نیکویی نبرد
عنوان فوق مربوط به شخص می باشد که تا پای جان در مورد مردم ؛ هنر و فرهنگ وطنش قلم زد تا اینکه قلم به فریاد رسید و فردا زندگی را از وی گرفت.
جلال نورانی از نامش پیداست که نورافشان تاریکی های روزگار بود. تولد وی در ۱۳۲۷ خورشیدی برابر ۲۲جولای ۱۹۴۸ میلادی – وفات ۲۷ حمل ۱۳۹۶ خورشيد برابر ۲۷ مارچ ۲۰۱۷ م- بود.
او چندین اثر نایاب و با ارزش برای نسل اینده کشورش هدیه کرده است.
ارزشمندی کارهای یک نویسنده ؛ شاعر ؛ نقاش و طنز پرداز بیشتر از این جهت برجسته میگردد که چقدر در خدمت مردمش بوده و کار های علمی و فرهنگیش چه تاثیر بالای جامعه داشته است.
شاد زیستن کار هر شخص است اما دلی را شاد ساختن کاریست بس دشوار.از این جهت هنر طنز ن ویسی هنر عالیست.نورانی کسی بود که شب ها نور چشمش را به نور افشانی قلمش یکجا با خون دل می آمیخت تا فردا که مردمش از خواب بیدار می شوند؛ با خواندن نوشته وی لب خندن برلب شان داشته باشند.
جلال نورانی نخستين کسی بود که آثار همه طنز پردازان افغانستان را در داخل و خارج جمع کرد و به استناد آن روند طنز معاصر افغانستان را رقم زد.
ادامه خواندن چی کنم عادتم شده«جلال نورانی» ای هموبی چاره گک اس : نوشته ی ماریا دارو